Andvari - 01.01.1944, Blaðsíða 96

92
Sigurður Kristjánsson
ANDVAHI
Glöggar skýrslur eru ekki til um það, hve margt fólk vinnur
að umsköpun aflans í landi. Síðan styrjöldin hófst, er þar nær
eingöngu um að ræða fólk, sem vinnur í verksmiðjiun og hrað-
frystihúsum. En mikill meiri hluti sjávaraflans fer á erlend-
an markað algerlega óunninn (ísvarði fiskurinn) og hinn hlut-
inn þó hvergi nærri fullunninn.
Fiskimið Islands eru auðug. En þau eru lítið rannsökuð.
Fiskihafnir eru fáar, og hálfgerðar, þær sem eru, svo að tjón
á skipum eru tíðust í höfnum. Skjpasmíðar eru í því horfi, að
járnskip eru alls ekki smíðuð i landinu og ekki aðstaða til að
smíða nema nolckurn hluta þeirra tréskipa, sem þarf til við-
halds tréskipáflotanum, og því síður er hægt að fullnægja eðli-
legri aukningu flotans með innlendum skipasmíðum. Vitakerfið
er gisið og ófullkomið. Björgunárskip engin og gæzluskip land-
helginnar og fiskiflotans l'á og ófullkomin. Örvggi innanlands-
siglinganna er því í megnu ólagi.
Örðugleikar þessir, sem útgerðin hefur við að stríða, eru að
sönnu ærið miklir, en þó er oss sjálfrátt að sigrast á þeim.
En ótalið er það, sem að sönnu er algert sjálfskaparvíti, en
þó hefur á undanförnum árum ógnað sjávarútveginum meir
en nokkuð annað, en það er andúð landsmanna: skilningsleysi
mikils hluta þjóðarinnar á mikilvægi sjávarútvegsins og þar
af leiðandi ræktarleysi við málefni lians og bein tilræði. Þetta
hefur breytzt nokkuð til batnaðar allra síðustu árin, en þó
ógnar þetta útveginum enn, einkum útgerð hinna stærri og af-
kastameiri skipa.
Fis k irann s ókn ir.
Eins og áður er sagt, er það viðurkennt, að íslenzk fiskinúð
muni vera ein hin auðugustu í heimi. Þekking landsnianna á
þessum fiskimiðum er þó nauðalítil. Helzta vitneskjan hefur
fengizt ineð athygli skynsamra fiskimanna. En verulegar rann-
sóknir hafa engar verið gerðar á vísindalegum grundvelli fyrr
en á síðustu árum og þó af hálfu ríkisins af mikilli tregðu og
við mjög ófullkomin skilyrði.
Nú orðið þykir það óviturlegt að rækta eða sá akur, án þess