Menntamál - 01.04.1937, Blaðsíða 36

30
MENNTAMÁL
með því að bera þá saman við börn og unglinga í Genf.
Þannig lesa Laugvetningarnir um liaustið álilca og 11
—13 ára börn i Gení', en um vorið lieldur meira en 16
ára unglingar við gagnfræðaskóla í Genf.
Þessi tilraun að Laugarvatni færir enn nýjar sann-
anir fyrir því, sem áður var kunnugt, frá nokkrum
stöðum erlendis, að unglingum og jafnvel fullorðnu
fólki getur tekizt að auka lestrarliraða sinn að mikl-
um mun, ef rétt er að íarið.
Lestrarkennslan að Laugarvatni fór i stufltu máli
fram sem liér segir:
Strax að afloknu lestrarprófinu um haustið, skýrði
ég nemendum frá niðurstöðum prófsins, og benti þeim
á, hversu mjög lestrartækni þeirra væri ábótavant. Enn-
fremur gerði ég ýlarlega grein fyrir þvi, i hverju lirað-
ur lestur væri fólginn, skýrði frá mismunandi augna-
hreyfingum, þýðingu sjónviddarinnar, varabreyfingum
o. s. frv., sem lýst er hér að framan1). Þessar útskýring-
ar fóru ekki fram einungis í eitt skipti, heldur við og
við, svo sem tilefni gáfust, allan veturinn. Yið lásum
í lestrartímanum fjöldann allan af sögum og frásögn-
um, og var tímanum venjulega skipt þannig, að lesið
var af kappi í 30 mínúlur, en 20 mínútum varið til
samtals eða skriflegrar greinargerðar fyrir efninu, sem
lesið hafði verið. Eg valdi einkum létt og slcemmtileg
efni til lestraræfinganna, og livatti nemendur mjög til
að einbeita huganum sem allra mest að lestrinum. Þeir
lásu einnig heima, stundum langar sögubækur, og gerðu
í fám dráttum grein fyrir efni þeirra í tímunum. Einn-
ig við heimalesturinn var þeim ráðlagt, að lesa aldrei
lengur i senn en svo, að þeir gætu haft athyglina full-
komlega óskipta við lestrarstarfið.
1) Sjá Menntamál okt.—des. 1936.