Menntamál - 01.04.1937, Qupperneq 58

52
MENNTAMÁL
sanní'ærður um að væri rétt: „Þarna er maðurinn, seni
ég leita að, liinn rétli maður til að veita skólanum okk-
ar forstöðu." Nokkrum dögum seinna skrifaði liann Bo-
vet um málið og lillu siðar var hann fastráðinn lil að
takast liið vandasama starf á hendur.
Áræði og bjartsýni þurfti til þess að hrinda af stað
annari eins nýjung og Rousseau-skólinn var 1912. Stofn-
unin átti eklci von á neinum slyrk af opinberu fé. Hluta-
féð var upphaflega eigi meira en svo, að það gat naum-
ast hrokkið lengra en til þess að yfirstíga fyrstu hyrj-
unarerfiðleika skólans. Önnur fjárliagshættan var sú,
að þar sem stofnunin var einkafyrirtæki, sem ekki var
viðurkennt af neinu ríkisvaldi, þá veitti nám þar ekki
rétt til. embætta neinstaðar í veröldinni. Varð þvi ein-
göngu að treysta á áliuga og fórnfýsi þeirra, sem viðs-
vegar um lönd fyndu svo átakanlega til þarfarinnar
fyrir rannsóknar- og kennslustofnun af þessu tagi, að
þeir vildu leggja á sig mikið erfiði og kostnað til þess
að stunda þar nám. Það skorli heldur ekki hrakspárn-
ar þegar skólinn var að hlaupa af stokkunum. Stofn-
endurnir létu þær sem vind um eyrun þjóta. Bovet sagði
hiklaust lausri sinni góðu og öruggu prófessorsslöðu
og Claiiaréde og aðrir hluthafar lögðu ótrauðir fram
fjármuni sina í trú á hið góða málefni.
Fyrstu misserin gekk allt að óslcum. Skólinn lióf starf
sitt með 20 nemendum, næsta misseri urðu þeir 29, 47
hið þriðja og haustið þar á eftir var von á 00 nem-
endum. En þá hljóp alvarleg snurða á þráðinn. Heims-
styrjöldin var skollin á. Slíkur atburður hlaut að hafa
hinar alvarlegustu afleiðingar fyrir Rousseau-siofnun-
ina, sem starfaði á alþjóðlegum grundvelli og fékk
nemendur frá öllum menningarlöndum linattarins. Enda
var svo komið að stríðinu loknu, að 1919 og þó eink-
um 1920 lá við sjálft, að Rousseau-stofnunin yrði að
loka og hætta störfum. Hið upphaflega hlutafé var nú