Menntamál - 01.04.1937, Side 61

menntamál
55
innar er einmitt, að leilast við að fá þessnm tvennnm
skilyrðnm fullnægt a. m. k. að einhverju leyti, og á
þann liátt að stofnunin verði sjáll' miðstöð rannsókna,
og ennfremur að nemendur skólans venjist svo vísinda-
legum starfsregluni, að þeir geti með góðum árangri
gert tilraunir í skólum.“
Þá segir Claparéde ennfremur í sömu grein:*) Í
fyrsta lagi ber slíkri stofnun að veita uppalendunum
tækifæri lil að átta sig og afla sér þekkingar....En
það er þó ekki nema annar þáttur liins kennslufræði-
lega lilutverks stofnunarinnar. Skólinn má ekki láta sér
nægja að troða þekkingunni í nemendurna, hann verð-
ur einnig að leggja þeim vandlega á lijarta, að þessi
þekking er ennþá öll í molum og að mjög ríður á að
vinna að eflingu uppeldisvísindanna. Skólinn þarf því
að kenna þeim að mæla hið mælanlega á vísindalegan
hátt, með fullu tilliti þó lil hæfileilca og köllunar hvers
einslaks nemanda.
Skólanum ber því ekki einungis að hafa að mark-
miði, að kenna það, sem þegar er vitað, heldur engu
siður að benda á það, sem enn er ekki vitað, livers
vegna menn vita það ekki, og á hvern lnitt þarl' að
vinna til þess að afla þessarar þekkingar.
Þessi aðferð verður sú bezta til þess að fyrirbyggja
hókstafsdýrkun og smásálarskap, sem vilja ásækja kenn-
arana og liindra þá í að rækja sina háleitu köllun.“.
Loks hendir Claparéde á, að Rousseau-stofnunin berj-
ist fyrir því, að í barnaskólunum fái hver einstakling-
Ur sem hezl notið sín i námi og slarfi. Sömn meginreglu
vill skólinn láta gilda fvrir sína eigin fullorðnu nem-
endur.
Ég hefi dvalið um stund við hugleiðingar Claparédes
*) Það, sem hér er innan gæsalappa, er tekið úr ritgerð eft-
ir Ed. Claparéde, sem birtist í Areliives de Psychologie, febrúar
1912, tilvitnað af P. Bovel i áðurnefndri hók.
t