Menntamál - 01.04.1937, Qupperneq 37

menntamál
31
II.
Þá \ril eg skýra frá því í fám orðum, hvernig Örn-
ólfur litli, sonur minn, lærði byrjunarstig lesturs.
Hann er 5 ára síðan 9. sept. f. á. Hefir tvisvar verið
prófaður með Binet-prófinu, Termansútgáfunni, með
rúmlega árs millibili. I fyrra skiptið var greindarvisi-
talan (Intelligent kvotient) 1.29, en i síðara skiptið 1.30.
Rétlilega má á það benda, að mjög er ólíku saman
að jafna, að kenna einu barni að lesa, eða 20—30 barna
bóp. Frá þvi sjónarmiði mætti sýnast lítið á að græða
vitneskjunni um, bvernig einu barni er kennt. En á
hitt er aftur að líta, að auðveldara er að fylgjast með
bugmyndaferli, ábuga barns, sem maður er daglega með
á heimili, og þar af leiðandi auðveldara að gera sér
grein fyrir binu raunverulega viðhorfi barnsins til náms-
ins; á bverju það befir ábuga og af bverju gaman, livað
það slcilur, livað stendur i eðlilegu sambandi við bug-
myndalieim þess o. s. frv. En ætlunin með grein þess-
ari var einkum sú, að gefa bendingar um grundvöll
lestrarkennslunnar og þá stefnu, sem líklegasl er að
leitin eftir beztu kennsluaðferðum eigi að taka. Ætla
eg, að dæmið um Örnólf geti gefið dálitlar bendingar
í þá átt, til viðbótar því, sem sagt er liér að framan.
Örnólfur byrjaði að krota með blýanti og krít rúm-
lega tveggja ára, og íjögra ára teiknaði bann sæmilega
reglulega hringi, t. d. bílahjól, og gat dregið nokkurn-
veginn bein slrik á gólfi. Þetta kemur lestrinum við
á tvennan liátt: Vegna æfingarinnar i að fara með
blýant og krít, gat liann „teiknað“ orðin nærri jafn-
snemma og liann lærði að lesa þau, en það glæddi lestr-
aráhugann og lijálpaði minninu. Ennfremur veitir teikn-
Un og myndlestur eðlilega og nauðsynlega æfingu, til
nndirbúnings þeirri nákvæmni i athugun, sem byrjun-
arstig lesturs krefjast af barninu.
A þriðja ári lærði Örnólfur að þekkja um 50 orð, sem