Menntamál - 01.06.1955, Blaðsíða 25

MENNTAMÁL
87
ágætt (1). Þýðingin gæti eflaust verið betri, en hún skiptir
engu máli, sökum þess að frumtextinn skiptir heldur ekki
máli. Orðið „gott“ segir okkur ekki meira um kunnáttu
nemandans í sögu en talan 2 hér eða talan 8 heima. Þetta
vita þeir líka hér, og þess vegna hafa þeir farið nýja leið.
Ég hef fengið að láni einkunnabók einnar telpunnar hér
vegna skólaársins 1953-54. Telpan er þá í 10. bekk og getur
því trúlega verið 15 ára gömul. Nafn hennar skiptir ekki
máli. Við skulum kalla hana Y.
Eftirtektarvert er þetta: Bókin er í tvíriti. Telpan á
sjálf frumritið, en skólinn afritið. Við lok hvers námskeiðs
er einkunn eða umsögn færð inn í bókina. Telpan fær því
jafnóðum allt það að vita um sjálfa sig, sem kennarinn
segir um hana, og getur þannig fylgzt með sjálfri sér, borið
sig saman við bekkjarsystkinin, ef hún þykist rangind-
um beitt og kvartað við skólastjóra. Hún getur líka sann-
færzt um, að réttilega sé metið, keppt við að ná betri ár-
angri eða reynt að dragast ekki aftur úr, og mér er sagt,
að þessi regla um að láta nemendurna strax fylgjast með,
sé talin hér mjög heillavænleg.
Víkjum þá aftur að einkunnabókinni.
Fyrst er hér umsögn fjölskylduföðurins. Hann segir:
,,Y. hefur mikinn lífsþrótt og liggur aldrei á liði sínu.
Er það mjög skemmtilegt. Hins vegar kemur i'yrir, að hún
ofmetur krafta sína. Hún verður að læra að samræma vilja
sinn getunni, en þá fyrst munu hinir jákvæðu hæfileikar
hennar njóta sín til fulls. Hún þyrfti að fá betri stjórn á
tilfinningum sínum. Hún er viðkvæm sjálf, en tekur, enn
sem komið er, ekki nægilegt tillit til annarra. í fjölskyld-
unni er hún hjálpfús félagi.“
Þá koma árseinkunnir, og skipta þær ekki máli í þessu
sambandi. Þær eru í samræmi við umsagnirnar, niður-
stöður þeirra. Ég birti hér í lauslegri þýðingu greinargerð
um þýzku, sögu, félagsfræði, frönsku, eðlisfræði, músik,
teikningu og leikfimi, og vona, að það verði fullnægjandi,