Menntamál - 01.08.1965, Qupperneq 45

MENNTAMÁL
155
setningu voru samdar og teknar til notkunar í skólum, og
lrrátt var stafsetningin kennd af miklu meiri nákvæmni en
áður. En þar sem ritreglurnar hvíla á grundvelli málfræði,
þótti óhjákvæmilegt að efla nrálfræðikennslu að mikhun
mun, enda var skjótt að því horfið. Áður hafði máliræði
verið kennslugrein í æðri skólum, ekki sí/t vegna latínu-
námsins, og í íslenzkum málfræðibókum gætti jafnvel áhrifa
frá latnesku málkerfi. Flokkun orða eftir formseinkennum
þeirra og beygingarreglur urðu uppistaða málfræðikennsl-
unnar í framhaldsskólum, og málfræðinám barna var byggt
á sama grundvelli, þótt skemmra væri haldið. hetta nám
hlaut samkvæmt eðli námsefnisins að taka mikinn tínra,
enda urðii stafsetning og málfræði höfuðviðfangsefni ís-
lenzkukennslunnar ásamt lestrarnáminu, en þar var stelii
an þannig mörkuð, að megináherzla var lögð á lestrarhraða,
sem varð aðalgrundvöllur einkunnagjafar.
Bæði kennslubækur og próf stuðluðu að því, að hver
þessara greina stefndu að sínu marki, og hlutu því aðrir
þættir móðurmálsnámsins að þoka til hliðar. hannig lögð-
ust endursagnir að mestu cða ö'llu leyti niður sem æfingar
í skriflegri íslenzku, því að þá er stafsetningin ekki hið
eina markmið. Á sarna hátt urðu málskýringar aukaatriði
í lestrarkennslunni. Ríkisútgáfa námsbóka hel'ur aldrci gef-
ið út skýringar með lestrarbókum barnanna, encla þótt slík
hjálpargögn hafi fyrir löngu þótt sjálfsögð handa nenrend-
um í framhaldsskólum. Enntremur hefur öllu hinu fjöl-
þætta efni lestrarbókanna verið sleppt við barnapróf, þangað
til s. I. vor, að tilraun var gerð til að taka nokkra kafla til
próls.
í íslenzkum skólum helur jafnan verið lögð rnikil áherzla
á próf. Er því síz.t að undra, þótt próíkröíurnar hafi orkað
á kennsluna. Að undanskildu lestrarprófi eru móðurmáls-
próf í barna- og unglingaskólum yfirleitt skrilleg. Með slík-
um prófum verður ekki kannað að neinu ráði, hvernig
rnálið liggur nemendum á tungu, livort orðaforði þeirra
4