Skírnir - 01.04.1920, Side 4

82
Yizka hefndar'nnar.
[Skirnir
Lestin stöðvaðist í Pittsburg.
Blaðasveinarnir þyjptust inn í vagnana og hrópuðu
upp hver í kapp við annan, hi'ópuðu eins og amerískir
blaðasveinar einir geta hrópað, hrópuðu með cent-hljómi
í hverri sámstöfu: KVÖLDBLÖÐIN' . . . LYÐVELDIS-
STRÁDRÁP í EAST ST, LOUIS . . . ENGINN SVERT-
INGT EFTIR í BORGINNI . . . ALLIR DREPNIR . . •
BRENDIR, SKOTNIR, GRÝTTIR . . . EAST ST. LOUIS
FLÝTUR í BLÓÐI . . . EITT CENT . . .
Þeir hrópuðu ekki upp nöfnin á blöðunum. Það eitt
sem raddir þeirra virtust tjá, var þetta: — »Hvert hróp,
sem veitir mér ekki eitt cent, er hrópað til einskis*. Þeir
höfðu inn eitt cent fyrir hvei't hróp.
Lestin rann af stað, hljóðlaust, gaumlaust. Stöfunum
í nafnbrík stöðvarinnar fækkaði; það var alt, sem við tók-
um eftir. Lestin rann af stað.
Blaðasveinarnir voru horfnir. Fnginn sá þá hverfa,
en horfnir voru þeir. Lestin rann af stað.
Hrópin voru þögnuð, það var enginn lengur, sem
hrópaði. Við héldum á blöðunum í höndunum. Þeir, sem
lásu, voru hættir að lesa. Þeir, sem spiluðu, voru hættir
að spila. Lestin rann af stað.
Við héldum á blöðunum í höndunum . . .
Það var eins og orðin, sem við lásum, tæki stökk upp
úr pappírnum og þrýsti að kverkum okkar:
East St. Louis hefði í gærkveldi — 2. júlí — verið
einn blóðbeður, þar sem hundruð saklausra negra höfðu
verið skotnir, brendir, gi'ýttir og á annan hátt píndir til
bana af hvítum borgarbúum; þar sem hvítir menn gintu
eða rændu marghleypu hvers svertingja úr höndum hans,
til þess að skjóta hann með henni á eftir; þar sem hvítt
fólk kveikti eld í húsum svertingjanna hundruðum sam-
an; þar sem hvítir menn ráku hóp af svertingjum út í
vík fyrir utan borgina og stjökuðu niður hverju höfði, sem
upp kom, unz allir voru druknaðir; þar sem hvítar kon-
ur hrifsuðu úr faðmi blakkra mæðra smábörnin, sem þær
vildu bjarga úr logandi húsunum, snöruðu barninu lifandi