Skírnir - 01.04.1920, Síða 11

Skírnir]
Vizka hefndarinnar.
89
orðum: »Eg var einn af þessum hundrað saklausu blökku-
börnum, sem hvítu þorpararnir höfðu kvatt saman til að
horfa á þennan djöfullega sjónleik. Frá þeim degi sór
eg kyni ykkar eilífa hefnd«.
Já, það mætti halda, hélt biskup áfram, að svo átak-
anlegt fordæmi hlyti að brenna sig inn í sál hvers sjón-
arvottar og verða honum að æfilaugri viðvörun, æfilangri
skelkun. Það komst upp við Lawson-málið, að nítján af
8amsæris-félögum hans voru úr hóp þeirra hundrað barna,.
8em horfðu á Jack Miller vera brendan. Það var ekki
viðvörun, ekki skelkun, það var hatur og hefnd, sein
brendi þennan dag mark sitt inn í sál þeirra. Og trúið
tnér, kæri urgi vinur minn, öldurnar af Ben Lawson-köll-
uninni eru ekki hjaðnaðar enn.
Biskup hallaði sér aftur í sætinu. Svo veik hann sér
skyndilega aftur að lögmanni og spurði:
— Eruð þér úr Suðurríkjunum?
— Eg er úr Suðurríkjunum.
— Einmitt það . . . Og þetta villibál hatursins frá
East St. Louis, virtist hann spyrja sjálfan sig, hver slekk-
ur það?
Hann dró Pullmans-bikar upp úr vasa sínum, lauk
upp innsiglis röndinni, stóð á fætur og gekk inn í hand-
laugina. Þegar hann kom inn aftur, lásu menn aftur og
spiluðu þar til lestin stöðvaði i New-York, og við áttum
að hverfa inn í borgina, þar sem ljós'ð er bjartast og myrkr-
ið dimmast.
Guðmundur Kamban.