Skírnir - 01.04.1920, Síða 15

Skírnir]
Elías Lönnrot og Kalevala.
93
'honum þá tilboð um að prenta á sinn kostnað það, er
þegar væri safnað. En Lönnrot færðist undan að taka
því boði, því að ætlun sín væri að reyna að »koma öllum
þessum hetjukvæðum sínum í eina samfelda heild ef tak-
ast mætti að skapa úr því eitthvað i líkingu við Eddu
Islendinga«.
Þess er áður getið, að von Becker hefði fyrstum hug-
kvæmst að safna öllum kvæðabrotum, sem hann þekti um
Vainámöinen í eina söguljóðaheild. Lönnrot færist nú í
fang það, sem meira er, sem sé að koma ölb’m þessum
hetjukvæðum um »sonu Kalevu< i eitt samfelt hetjuljóða-
kerfi í líkingu við kvæði Hómers og Ecldu íslendinga. Við
starfsitt, að útgáfu »Kantele« ljóðanna, hafði hann fengið
■góða æfingu í að bræða saman mismunandi útgáfur sama
kvæðisins eða að vinna úr þeim með þeim hætti að leggja
sameiginlegan stofn þeirra allra til grundvallar, skeyta
svo iun í hann, því er ein útgáfan hafði fram ytír aðra
'°g skapa þann veg nýja kvæða-heild, þar sem alt komst
að, er samrýmstgat meginstofninum, og þeir leshættir, sem
sennilegastir þóttu, þar sem um fleiri var að velja, voru
teknir upp. Eu jafnframt hafði hann á ýmsa vegu heflað
kvæðin, bæði að máli og kveðaudi svo sem honum þótti
kezt fara á.
Þessari sömu aðferð beitir hann nú líka við hetju-
kvæðin. Hve seinlegt verk þetta var og fyrirhafnarmik-
ió, er auðráðið af því, að hver nýi rannsóknarleiðangur,
Sem hann tókst á hendur, gerði óumflýjanlegt, er heim
kom, að umsteypa á ýmsa vegu því, er áður var búið að
ganga frá, vegna nýrra ljóðafunda í hverri ferð. Með öðr-
Ur« orðum: hver ný ljóðaleitar-ferð kostaði hann einatt
margia mánaða endurritunarstarf. En vandvirknin og
viúnuþrekið var hvorttveggja rétt takmarkalaust.
I apríl 1835 er hann þó búinn að ganga svofráöllu,
að fiann áræðir að senda finska bókmentafélaginu hetju-
Ijóða-handrit sitt. Hefir hann vaiið safninu heitið
^Kalevala eða karelskirsöngvarumfornöld