Skírnir - 01.04.1920, Síða 29

Skírnir]
Elías Lönnrot og Kalevala.
107
til þess að þurfa ekki að láta Helsingforsarana »glápa á
sig sem annan apakött® flýtti hann sér af stað norður.
Boðsbréfið náði honum að vísu, en hann svaraði því á þá
leið, að því miður væri sér ekki hægt að þiggja boðið, en
ljúft skyldi sér vera að taka þátt í 100 ára minningarhá-
tið félagsins er þar að kæmi,
Þegar hann varð áttræður voru haldnar Lönnrots-há-
tíðir um laud alt og mikið um dýrðir. Varð hann þá að
^veljast í Helsingfors nokkurn tíma og »láta dekra fyrir
sér<, þótt hátíðahöldin þreyttu hann mjög og hann yrði
þeirri stundu fegnastur að komast burtu þaðan aftur En
sönn voru orðin og úr hug margra mælt, sem skáldið
Zachrís Topelíus mælti í ræðu sinni á borgarahátíð, þeirri
er haldin var þá Lönnrot til heiðurs á sænska leikhúsinu
í Helsingfors: »Hvei' sinti fyrir 50 árum lækninum unga,
8em þá fór frarn og aftur um strjálar bygðir Finnlands
til þess í fátækum bændabýlum að leita uppi og færa i
letur ljóð, sem voru komin fast að því að deyja út? Nú
ekiljum vér öll tilgang þeirra ferðalaga hans. Nú er eng-
inn drengur í nokkurri skólastofu þessa, lands, naumast
nokkur smalastúlka á heiðurn þess, er ekki kunni
að nefna nafn hans. Ekkert nafn er nú jafnþekt af öll-
Utt>, jafnelskað af öllum um Finnland þvert og endilangt
8em nafnið Elías Lönnrot«.
Tveim árum síðar andaðist Lönnrot í Sammatti 19.
marz 1884. Þegar hann fann dauða sinn nálgast bað hann
dóttur sína að sjá ura, að hann yrði jarðaður í kyrrþey og
fregnin um andlát hans okki látin berast suður til Hels-
ingfors fyr en að afstaðinni útför sinni. En þar varð
konum ekki að ósk sinni. Fregnin um andlát hans barst
^eð hraða út um landið og útfarar-daginn þustu sendi-
nefndir úr öllum áttum, múgur og margmenni til Sam-
^eattí, til þess að heiðra látinn þennan frægasta son finsku
þjóðarinnar.
Það sem ávann Lönnrot jafn óskorað elsku og virð-
ittgu samlanda sinna var ekki eingörigu hið mikla og
égleymanlega afrek æfi hans, lieldur og meðfram alt líf