Skírnir - 01.04.1920, Blaðsíða 59

Skírnir]
Um fatnað.
137:
Þetta sézt á efttirfarandi yfirliti, sem gerir ráð fyrir sama
efni hver sem þyktin er (Almquist).
Þykt klæðnaðarins 1 mm. hitatap 100
— — 2 — 79
— — 3 — — 71
— — 4 - — 64
— — 5 — — 58
— — 10 — — 41
— — 16 — — 30
Sé aftur miðað við hversdagsfötin, og hitatap á nökt-
um manni (inni í herbergi) talið 100, reyndist Rubner
(bitageislun eingöngu):
flitatap í einni ullarakyrtu 73
— er hætt var við léreftsskyrtu 60
— — — — — vesti 46
— — — — — frakka 33
Venjulegur klæðnaður minkar því hitatapið um 2/3. Þá er
aðgætandi að allar þessar tölur eru miðaðar við útlendan
fatnað. Um islenzka dúka eru engar rannsóknir til.
Þyngd fatnaðar er ærið misjöfn, 3—7 kg. eða meira,
Það liggur í augum uppi, að föt eru því betri þess léttari
Sem þau eru, ef þau að öðru leyti gera sama iragn. Það
er ekki eingöngu að þung föt þyngi menn niður, heldur
Verða þau ætíð stirð og erfið við vinnu. Það er því
mikilvægt atriði að gera fötin sem létt-
ust.
Okostir Jilýrra fata og þéttra. Ef það eitt er haft fyr-
ir augum að gera hlýindi fata sem mest, þá er að gera
öll nærföt og milliföt úr prjónuðuin eða lausofnum loft-
ruiklum ullardúkum, hafa lögin ekki mjög fá, en yzt fata
þunn og létt, en haldgóð og auðþvegin vindföt. Síðan
Þarf að búa svo um öll samskeyti fatanna, að ekki blási
iun um þau þó í stormi sé, ekki upp með úlnliðnum upp
handleggi o. s. frv. Slík föt geta verið funheit, létt og
iiðug, og verið auk þess haldgóð og auðveld að halda
breinum. Eigi að síður myndu flestir heilbrigðisfræðingar
finna þeim margt til foráttu, jarnvel telja þau óholl
Vér sjáum að oftast er mikill munur á hlýindum