Skírnir - 01.04.1920, Qupperneq 69

Skirnir]
Um fatnað.
147
þeir stóru tána út á við, aflaga fótinn og raeiða.1) Sama
er að segja um oddrajóu, útlendu skóna, sem öll ástæða
væri til að banna að flytja inn. Allir skór eiga að vera
sniðnir eftir fætinum, og hvernig hans rétta lag er sést
bezt á barnsfæti. Innjaðar fótarins alls, frara á stóru tá,
er þá nálega bein lína, og stóra táin ekkert sveigð út á
við, en að fraraan má svo heita að fóturinn sé snubbótt-
Ur Slíkt náttúrlegt lag á fæti er fagurt, og það er bein-
iinis smekkleysi að halda, að oddmjóu skórnir séu fagrir.
Inniskó, funheita og endingargóða, raá búa til úr
allskonar pjötlum af ullardúkum, ef menn kunna til þess.
Yfirborðið (tvöfalt eða þrefalt) er þá gert úr þokkalegum
yzt, en sólinn stagaður saman úr hvaða hreinum
Pjötlum sem vera skal og hafður 1—2 cm. á þykt. Neð-
aQ á hann má svo festa sóla úr sauðskinni eða þvil. —
^ei'ðin á slikum »tuskuskóm« er afareinföld, en þó þarf
^aður helzt að hafa fengið dálitla leiðsögu í að gera þá.
Allur fótabúnaður þarf að vera, sæmilega víður,
bæði skór og sokkar. Annars verður hann ætíð kaldur,
eþsegilegur og óhollur.
Fatnaður fornmanna. Það er ekki ófróðlegt að vita
n°kkur deili á fatnaði þessara frægu forfeðra vorra á
8oguöldinni og geta boríð hann saman við það sem nú
§eiist. Þekkingin á þessu efni er eflaust ekki svo góð
Sem ^eskilegt væri, en hversdagsbúningur mun þó hafa
Verið svipaður því sem hér segir:
Karlmenn höfðu inst klæða hvíta vaðmálsskyrtu.
10*