Skírnir - 01.04.1920, Qupperneq 77

Skirn'r]
Ritfregnir.
155
og norskan skáldskap. Mætti því ef til vill ætla, að sum Eddu-
ljóðin væru enn eldri eu nú er alment álitið. Lítill munur er á
málinu á rúnaristu þessari og forníslenzku, en fornfræðileg og mál-
fræðileg gögn benda á, að riata þessi sé frá því nál. 700 e. Kr.
eða frá byrjun 8. aldar. Málið á ristu þessari bætir litlu sem engu
við þekkingu manna á frumnorrænni tungu, þareð mikilsverðustu
ðreytingarnar í frumnorrænu urðu nokkru á undan (á 7. öld).
A. J.
* Bjarni Ssemundsson: Bidrag tii Kundskabeu om Islands
Polychæte Börsteorme (Annulata polychæta Islandiæ). (Særtryk
af Vidensk Meddel. fra Dansk naturhist. Foreniug Bd. 69).
llitgerð þessi er 78 blaðsíður og fylgir henni eitt myndaspjald.
Höf. byrjar ritgerðina með þeirri athugasemd, að eitt og hið
sama megi segja um flesta hinna lægri dýraflokka á Islandi og
við strendur þess, sem sé: að hingað til só lítið eða ekkert kunn-
ugt um þá. Þvf gleðilegra er þegar eitthvað bætist við og glopp-
unum fækkar.
Þá telur höf. það litla sem áður var kunnugt. Hann byrjar
auðvitað á Eggert Ólafssyni, en lætur þess þó getið, að Eggert
athugað burstaormana (telur II tegundir) miklu minna en
ýmsa aðra flokka lægri dýra. Þá nefnir hann Mohr (18 teg.),
Svein Pátsson og Faber og auk þeirra Jón Guðmundsson lærða og
Jón Ólafsson Grunnvíking. Arið 1846 ferðaðist her þýzkur dyra-
fræðingur, C. Bergmann. Ilann fann 18 burstaorma. Þá safnar
Torell (1857) 43 ormategundum. Því næst getur höf. um Tau-
ðers yfirlit yfir danska orma, en þar eru taldir 41 orrnar frá ís-
laudi. G. Armauer-Hansen telur 32 tegundir frá íslandi og M.
Levinsen telur (1882—83) 71 ormategund íslenzka.
Höf. hefir haft alt fslenzka ormasafnið á dýrasafuinu í Kaup-
uaannahöfn til athugunar. Hafa ýmsir safnað því, t. a. m. Japetus
Steenstrup, W. Lundbeck, lt. Hörring, A. Ditlevsen, Helgi Jónsson
°8 Johs, Schmidt. Þá hefir hann og notað ormasafnið á nátturu-
8ripasafninu < lteykjavík, en þar er alt hans ntikla ormasafn geymt.
^ar er og safn Gröndals.
Þetta eru allmikil söfn, og mátti búast við að margt nytt
kæmi þar { ijós, enda hefir og sú raunin á orðið. Tegundatala
^leuzku burstaormanua hefir hérumbil tvöfaldast; áður voru kunu-