Valsblaðið - 01.05.1979, Qupperneq 9

að góðu jafntefli í leik sínum við fallliðið í deildinni,
KA, en þar með fauk út í veður og vind möguleikinn
á því að fá aukaleik við Vestmannaeyinga um fslands-
meistaratitilinn. Hlutu Valsmenn 23 stig í deildinni,
jafnmörg og Akurnesingar og urðu að keppa við þá
uni 2. sætið og rétt til þátttöku í UEFA-bikarkeppninni
að ári. Eftir að hafa fyrst gert jafntefli, 0-0, tapaði
Valur 1-3 og verður því að sætta sig einnig við það að
vera án þátttöku í Evrópubikarkeppninni.
Margir hafa velt því fyrir sér hvað í ósköpunum hafi
skeð hjá Val seinni hluta sumars, þegar liðið var aðeins
skuggi af sjálfu sér, og tapaði öllu því niður sem unnt
var að tapa. Fyrir þessu er ugglaust margar ástæður -
mörg svör við spurningunni, en til þess að skyggnast
svolítið inn í málið fékk Valsblaðið þrjá leikmenn úr
liðinu og tvo forystumenn til þess að ræða þetta “áfall“.
Leikmennirnir voru þeir Ingi Björn Albertsson, Albert
Guðmundsson og Dýri Guðmundsson, en forystu-
•nennirnir þeir Bjarni Bjarnason, formaður Meistara-
flokksráðs og Ólafur Gústafsson, varaformaður knatt-
spyrnudeildarinnar. Lá beinast við að spyrja fyrst:
Hverjar voru orsakir ófaranna, og var Bjarni fenginn
t'l þess að svara þeirri spurningu fyrstur:
Bjarni: Ég verð að hafa svolítinn formála á svari mínu
við spurningunni. Þegar við hefjum íslandsmótið þá
erum við með að baki mjög góðan árangur frá fyrra
ar'- Þá unnum við íslandsmótið með 35 stigum af 36
mögulegum, sem er óneitanlega besti árangur miðað
vð leikjafjölda sem íslenskt knattspyrnulið hefur náð
fyrr og síðar. Við vorum mikið til umræðu í fjölmiðlum
Þegar mótið var að hefjast, okkur var spáð velgengni
°g sigrum og m.a. bent á það að við vorum með mjög
8°ðan mannskap, - það hafði t.d. bæst í hópinn mjög
góður leikmaður úr FH. Valsliðið lofaði líka sannar-
*ega góðu, vann öll innanhússmótin á vetrinum og varð
svo Reykjavíkurmeistari, og einnig sigurvegari í meist-
arakeppninni. Það var því bjart yfir öllu hjá okkur,
Þegar íslandsmótið hófst.
Það byrjaði hins vegar ekki alltof vel hjá okkur. Við
fengum aðeins 5 stig í 6 fyrstu leikjunum. En þá kom
góður kafli og þá unnum við 10 leiki í röð, 7 i íslands-
rnotinu og 3 í bikarkeppninni. Þegar kemur að þessum
hmapunkti erum við með þriggja stiga forystu í deild-
’nni og komnir í úrslit í bikarnum. En þá var líka sagan
011 °g oft er maður búinn að spyrja sjálfan sig hvað hafi
skeð. Það hrynur allt saman. Við höfum leikið þessa
10 sigurleiki á 40 dögum, eða fjórða hvern dag að
Jafnaði. Það hafði því verið mikil pressa á mannskapn-
Um, en hann hafði sýnt það í þessum leikjum að hann
stoðst hana. Ég held, að það séu margar skýringar á
því hvernig fór, en ein af þeim er eflaust sú að það hafði
skapast mikið öryggi, - menn voru orðnir vissir um að
Þe'r væru komnir yfir erfiðasta hjallann og það yrði
ekki erfitt að krækja í titlana. Þarna spilaði líka inn í
að það voru ákveðnir leikmenn í Valsliðinu sem áttu
hreinlega ekki eins gott tímabil í ár og í fyrra, og það
hafði auðvitað sitt að segja. Það má heldur ekki horfa
fram hjá því að þegar fór að ganga illa virtist þjálfarinn
ekki vera maður til þess að ná liðinu upp, hann var ekki
nógu ákveðinn og hafði ekki lag á því að ná upp stemm-
ingunni. Auðvitað eru þessi atriði sem ég nefni hér þó
aðeins getgátur, - hið eina rétta svar er ekki hægt að
gefa.
Dýri: Ég hef enga “patent“ skýringu á því af hverju
fór svona hjá okkur. Það má ekki horfa fram hjá því
að þegar á heildina er litið gekk Valsliðinu bærilega
á árinu. En það var auðvitað mjög svo afdrifaríkt og
kostaði okkur titla að við misstum ferðina undir lok
keppnistímabilsins.
Albert: Það var ekki bara undir lok mótsins sem við
stóðum okkur illa. Eins og Bjarni benti á, byrjuðum
við mótið mjög illa, en síðan kom ágætur kafli hjá
okkur, en duttum svo niður aftur. Éger þeirrar skoðunar
að undirbúningurinn undir keppnistímabilið hafi ekki
verið nógu góður, og það hafi verið meginástæða þess
að svona fór. Það náðist upp stemming í liðinu um tíma,
en vegna ónógs undirbúnings hlaut að koma að því að
við fengjum skellinn.
Ólafur: Það er erfitt að finna eina viðhlýtandi skýr-
ingu á þessu, en mér fannst allan tímann vanta meiri
samstillingu í liðið. Það vantaði “rétta“ hugarfarið,
hvernig svo sem á að skilgreina það. Ég vil ekki kenna
áhugaleysi um. Menn tóku á og puðuðu, en það vantaði
neistann - það jákvæða. Kannski hefur verið leiði í
mönnum, þeir verið orðnir þreyttir, eða þá að það
vantaði nýtt markmið að keppa að. Liðið átti þrjú
glæsileg keppnisár að baki og hafði unnið þá titla sem
hægt var að vinna, og því hafði það ekki að öðru að
stefna en að halda fengnum hlut. Það, var t.d. alveg
útilokað að unnt væri að bæta um betur í fslandsmótinu
frá í fyrra, en þá vannst mótið með 35 stigum, eins og
áður hefur verið bent á. Ég tel líka, að þjálfarinn hafi
brugðist. Hann átti að koma inn með miklu ákveðnari
aðgerðir og vera harðari og meiri hershöfðingi en hann
var. Hann var greinilega ekki undir það búinn að taka
við áföllum.
Ingi Björn: Ég get tekið undir næstum allt sem Bjarni
sagði, en ég vil bæta því við, að ég tel að það hafði verið
grundvallarmistök í undirbúningi liðsins fyrir keppnis-
tímabilið. Þegar við hófum æfingarnar s.l. vetur var
mikill kraftur í þeim. Við hlupum mikið og æfðum
lyftingar og það náðist upp nokkuð gott þrek hjá liðinu.
Við bjuggum að þessu þegar við lékum í innanhúss-
mótinu, meistarakeppninni og Reykjavikurmótinu, sem
við unnum því miður, en það virðast álög að það lið
sem vinnur það nær ekki langt á því keppnistímabili.
Síðan skeði það einfaldlega að við héldum ekki þrekinu
við. Smátt og smátt misstum við það niður í stað þess
að byggja við það eða í það minnsta að halda því við.
Og þótt við höfum náð sigurkafla um tíma megum við
ekki horfa fram hjá því að þá var enginn glæsibragur
yfir leik Valsliðsins. Við vorum að merja sigra. Þetta,
7