Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Síða 4

4
Menn hugsa, öllu óhætt sé
og engin hætta’ á ferð;
þó eyða þjóðir ærnu fé
í eyðslutóla gerð,
og eykur hver sinn ógna her,
því engin traust til hinna ber.
Er slikt að boða foldu frið,
sem flestir tala um? —
Og hreifa þó ei legg né
að iikna Armenum;
en sitja hjá og sjá þar á,
er soldán kvika grefur þá.
Nei, þetta eru tímans teikn,
sem taka mætti á,
og boða þjóðum firn og feikn,
því forn mun rætast spá
um eymdar hag, um drottins dag
og dómsins þunga reiðarslag.
Sjá ótal herskip eimknúin,
sem eru nú til taks
og voðatólum vígbúin
hins voriöa bíða dags.
Mörg höfuð bleik í hildarleik
þá hniga munu’ á flæðar eyk.
En enn þá meira undra fár
menn yfir dynja þá,