Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Qupperneq 16

16
tekt, að þeir eru sjálfir orðnir auðugir að þjónandi
kærleika fyrir krapt þessarar náðar. Vinstri hönd-
in hefur ekki vitað, hvað hin hægri gjörði.
Slík fáfræði auðmýktarinnar um eigið ágæti
er svo iangt frá að vera skortur á sáluhjálparvissu,
að hún er þvert á móti ávöxtur lifandi, öruggrar
trúar.
Það er alls ekki neitt í hinni miklu dómsdags-
mynd Jesú, er mæli á móti því, að trúin sé vissa;
og það er yfir höfuð ekkert í allri ritningunni, er á
móti því mæli. Hvergi er trúnni svo lýst, sem
væri hún að eins það, að t.elja eitthvað liklegt eða
sennilegt; heldur hvervetna svo, að hún sé fullkom-
in og föst vissa; — en vel að merkja: vissa, sem
hefur mismunandi ástæður og stig.
Þessu síðasta má ekki gleyma.
Menn mundu hafa yaðið taisvert minni reyk,
grátið minna, syndgað minna og deilt að því er
snertir hið mikla, kristna viðfangsefni, trúarvissuna,
ef menn hefðu gætt þess, að strika betur undir stig
hennar. Margt dapurt ljós hefur verið slökkt, af því
að trúaðir menn hafa lagt of mikla áherzlu á trúar-
vissuna sem sáluhjálparskilyrði.
Optarenneinusinnihefur það komið fyrir, að titr-
andi sál hefur læðst að dyrum himnaríkis. En þá
hefur komið trúaður maður og sagt við hana hér um-
bil á þessa leið: „Ef þú ert ekki viss um að þú
sért frelsaður, þá ertu á glötnnarveginum". Og hin
titrandi sál var ekki viss. Og hinn trúaði talaði