Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Page 51

51
óefnd fyrirheit, er guðs orð var hér hin mikla á-
byrgð fyrir lausn þeirra og efnd. Gáturnar eru
leystar, — fyrirheitin efnd. Vér þekkjum þá, eins
og vér enrm þekktir (1. Kor. 13,12), þ.. e.: þekking
hins hólpna manns á guði samsvarar í eilífðinni
þekkingu guðs á manninum. Eins og guð í sam-
bandi sínu við oss hér í tímanum þarf ekki að styðj-
ast við neitt orð, er þrýsti honum með sannleiks-
valdi til að trúa á óleystar gátur og óefnd fyrirheit,
eins munum vér eigi heldur þurfa á slíku orði að
halda i heimi skoðunarinnar. „Þangað til himinn
og jörð forgengur, mun ekki hinn minnsti bókstafur
eða titill guðs orðs líða undir lok, unz því öllu er
fullnægt“. Þannig hefur drottinn mælt. En þá —
þegar því er öllu fullnægt — þá mun guðs orð líða
undir lok, — eins og loforðið líður undir lok í efnd-
inni. Syndin, er upphaflega raskaði sambandinu
milli sköpunarorðs guðs og heims þess, er guð hafði
skapað, verður á þeim tíma afmáð að eilífu, og
heimurinn mun þá í smáu og stóru lúta og hlýða
þvi frelsisorði, er framkvæmir það, er sköpunarorðið
vildi. Að lifa í hinum komandi heimi verður því
sama sem að lifa í óglatanlegri frelsisreynd án ó-
samhljóðunar og skugga. Frelsi fyllir hjörtun, frelsi
blasir við augunum. Dýrð drottins þekur jörðina
eins og vötnin botn sjávarins. Dýrð drottins upp-
ljómar borgina með sjö sólna Ijóma. Guð er allt í
öllu. Reyndin ber af voninni; reyndin fellur saman
við orðið.