Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Síða 58

58
og jafn sjálfsagt að lifandi söfnuðir hafi bænasamkom-
ur í hverri viku eins og sunnudaga guðsþjónustu. —
Bænadagar og bænavikur eru setta)- til að eíla ýms
málefni guðsríki. — Þannig skipaði erkibiskupinn í
Kantaraborg 1872 áriegan bænadag í biskupakirkj-
unni til að biðja fyrir kristniboði. Öldungakirkjan
setti um sama leyti árlega bænaviku1) í sama til-
gangi. Kristileg alþjóðafjelög gjöra sjer far um að
fá fjelaga sína um allan heim til að halda bæna-
samkomur sama dag eða daga á ári hverju og gefa
þá út prentaðar „bænaskrár" eða leiðbeiningar, svo
að allir biðji samtímis um hið sama. Útbreiddustu
bænavikurnar eru bænavika kristilegs fjelags ungra
manna, hún er haldin árlega í nóvember, og bæna-
vika evangeliska bandalagsins, sem haldin er fyrstu
viku hvers árs. Evangeliskt bandalag (The Evan-
gelícal Alliance) var stofnað í Lundúnum árið 1846
og er tilgangur þess „að efla bróðurhug og sam-
vinnu meðal allra evangeliskra flokka, að útbreiða
þá, en sporna gegn villu og vantrú, páfatrúaranda
’) í „bænavikunni11 er venjulega haldin samkoma á
hverju kvöldi í kirkjunni eða kristilegu samkomuliúsi
8 daga í röð. Er þar þá fyrst haldin stutt ræða eða fyrir-
lestur, eða hvorutveggja, þar sem sjerstaklega er skýrt frá
því málefni. sem á að biðja fyrir. Sje t. d. bænaefnið:
Kristniboð meðal Múliametstrúarmauna, er skýrt frá, livern-
ig því gangi, o. s. fr. v. Á eptir flytja trúaðir menu raeðal
áheyrendanna stuttar bænir frá eigin brjósti. Sumir krjúpa,
aðrir stauda, en sársjaldan biður nokkur uppliátt úr sæti
síiiu. Svo er samkomuuni lokið með sálmasöng.