Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Qupperneq 62

62
en stjettarígur. — Hver trúuð hjón ættu að gjöra
sjer að reglu að biðja saman daglega. — Ekkert
annað eins „heimilisráð" er til gegn óánægju og
kulda í hjónabandinu. — „Hver trúaður húsbóndi
eða húsmóðir ætti að lesa guðsorð daglega fyrir
heimilisfólki sínu og biðja bæn frá eigin brjósti á
eptir. Það verður „praktiskara" fyrir hag heimilis-
ins en mörg blaðagreinin um „vinnuhjúavandræðin".
Það er engin furða, þótt „hjónakuldi" og ýms vand-
ræði sjeu á þeim heimilum, þar sem bænin er þögn-
uð og biblían alveg vanrækt.
4 Af ])ví að liún gjörir menn starfsamari og
starfhœfari. Yjer styrkjumst og fáum meiri áhuga
við bænir hver annars, og þegar vjer höfum sam-
eiginlega beðið Drottin um að blessa starf vort,
verður það optar óbeinlínis til að hvetja oss til að
liggja ekki á liði voru, en leggja heldur fram alla
þá krapta, sem Guð hefur gefið oss, til að efla hans
ríki, og þannnig verðum vjer starfsamari. — Allt, sem
eflir trúarlíf vort og samband við Drottin, gjörir
oss eðlilega starfhæfari í riki hans. En i einu at-
riði hjálpar sambænin alvog sjerstaklega. Þegar
vjer vitjum um sjúklinga eða aðra, sem sitja í djúpi
sorgarinnar, er opt það eina, sem vjer í rauninni
getum gjört fyrir þá, að biðja með þeim. Ef vjer
erum þá alveg óvanir að biðja hátt með eigin orð-
um, þá verður oss þetta erfltt eða ómögulegt, ef
vjer aptur erum því vanir, þá er oss ljúft og inn-
Úælt að mega gjöra það, Það er sorglegt að ýmsir