Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Qupperneq 73

73
Hann forðaðist að ráðast á aðra kristna trúarflokka,
Þótt hann væri sjálfur endurbættrar trúar, en boð-
aði Jesúm Krist og hann krossfestan eins greinilega
og unnt var. Ræður hans voru fullar af smásög-
um og dæmum úr daglega lífinu, sem gátu hvatt
menn tiJ apturhvarfs. Salurinn varð brátt ailt of
lítill, og leigði hann þá stóran danssal til að prje-
dika í, sem varð og brátt troðfullur af áheyrendum.
Þau hjónin báru í íyrstu sjálf allan kostnaðinn, þótt
þau yrðu að selja eigur sínar og jafnvel nokkuð af
húsgögnum sínum til að geta staðið í skilum. En
Þegar starf þeirra fór að verða kunnugt og þau höfðu
gefið út fyrstu ársskýrsluna um það, urðu margir,
bæði á Englandi og Frakklandi, til að styrkja þau.
Mac All fjekk smámsaman fleiri og fleiri vini
meðal verkamannanna. Ræður hans voru gagn-
sýrðar af kærieika Krists, samkomurnar voru laus-
ar við viðhöfnina i kaþólsku kirkjunni, og allt við-
mót hans, og þá ekki sízt „handabandið við dyrn-
ar,“ var mjög aðlaðandi. Auk þess voru hjörtun
móttækilegri fyrir gleðiboðskapinn vegna erfiðleik-
anna og neyðarinnar, sem þjóðin átti við að búa
þessi árin. Reyndar virtust hjörtu höfðingjanna of
vel lokuð enn þá, en „smæiingjarnir" voru þeim
mun fúsari að veita gleðiboðskapnum móttöku.
í janúar 1873 kom.hann áfót fyrsta sunnudaga-
skólanum, siðan hefur þeim fjölgað að stórum mun,
einkum undir stjórn M. Greigs. Brátt var og farið
áð útvega fleiri samkomuhús, Mac All stýrði starf-