Heimilisvinurinn - 01.01.1904, Síða 84

84
danssölum, fluttu úr þessu andlega og líkamlega björg
mörgum bágstöddum. Ljettúðugt skraf og hjegóm-
legir söngvar þögnuðu, en lofsöngur og bæn kom í
staðinn. Hún roðnaði fyrst í stað yfir búningi sín-
um og eins þegar hún þúaði að kvekara sið, en
brátt hætti hún að fyrirverða sig fyrir það kristin-
dómssnið, þar sem hún hafði fundið frelsarann. —
Ýmsir hafa kvartað yfir að önnur eins kona skyldi
vera bundin sjerkreddum kvekaranna, — en hún
sjálf þakkaði Guði fyrir það og sagði að þær væru
sjer nauðsynlegar.
Árið 1800 giptist Elisabet kaupmanni í Lund-
únum, sem hjet Jósef Fry, og lifðu þau í farsælu
hjónabandi 45 ár. Hún var starfsöm Marta á heim-
ili sínu og annaðist trúiega börn sín og blóm, en
hún var og auðmjúk María, sem aldrei gleymdi því
eina nauðsynlega. Einmitt af því að hún var góð
húsmóðir, gat hún siðar orðið „móðir hálfrar ver-
aldrar". í fyrstu gaf hún fátækum að borða, veitti
meðul ókeypis, stundaði sjúklinga í hættulegri bólu-
veiki, o. s. frv. Hún Ijet sjer ekki nægja að kasta
skilding í betlarana, sem urðu á vegi hennar, eins
og sumt „góðhjartaða fólkið“; hún tók í höndina á
þeim, talaði hlýlega við þá, og minnti þá á frelsar-
ann. Henni þótti sjálfsagt að tala við hvern harm-
þrungin mann, hvar sem stóð, og varð með því
optar en einu sinni tii að afstýra sjálfsmorði. Eptir
dauða föður síns prjedikaði hún og við og við,^og
urðu þá orð hennar mörgum til blessunar. En allt