Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1925, Qupperneq 33

IÐUNN
Hermann ]ónasson.
27
hafði samviskubit af, en fjekk þó eigi við ráðið. Þá er
hann í markaðsleit dvaldi í Kaupmannahöfn veturinn
1903—04, heyrðist hann kendur tala við sjálfan sig, að
ósköp væri á sjer að drekka svona, og biðja þess guð,
að einhver árangur yrði af för sinni ')• Þá er hann var
í Laugarnesi, skildi kunningi hans góður á honum, að
hann fyrirvarð sig fyrir ráðlag sitt.
En næmleik fylgir viðkvæmni. Eða öllu heldur: við-
kvæmni er næmleikur fyrir þjáningum og sárum á sál
og sinni. Atti ekki þessi viðkvæmni þátt í drykkjuskap
hans? Hermann sjálfur telur »misræmi í svefni« »lífs-
ógæfu« sína (smbr. »Dulrúnir«). En fær slíkt ekki sam-
þýðst því, að viðkvæmni eða sálarlegur næmleikur verið
hafi ein undirrót böls hans? Þá er hann var ungur,
hjeldu sumir, að draumspeki hans stafaði af rothöggi.
Gat ekki næmni hans, að nokkru, sprottið af mis-
svefni?1 2). Hermann nefnir einnig (í »Dulrúnum«), að
atvik ráði miklu í mannlegu lífi. Reið, ef til vill, yfir
hann eitthvert atvikið, er ljek hann svo, að sál hans varð
sem sjúklingur, er þolir eigi við, nema læknir gefi hon-
um deyfilyf? Er slíkt veila í skapgerð? Er það veila í
akasíutrje eða pálmvið, að þau hrörna í brunafeiknum
og kuldum Odáðahrauns? Er það veila viðkvæmra ágætis-
manna, að þeir að nokkru eða öllu fara forgörðum og
skemmast í margri trölladyngju mannfjelagsins?
V.
Einu skyldi athygli veitt um Hermann jónasson: Mikil-
vægar stöður þjóðfjelags vors eru ár eftir ár skipa látnir
1) Björn lögmaður Líndal heyrði þetta, af tilviljun, til hans.
2) A náið samband milli drauma hans og drykkju benda þessi
orð Þórarins: „mitt í hans svakalegasta „fylliríi“ komu oft fram
þessi dulrænu fyrirbrigði, er hann lagði sig eftir um tíma“.