Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1930, Blaðsíða 64

270
Frá Hallvarði Hersi.
IÐUNN
Seinna um nóitina sátum við Hallvarður Hersir annars
staðar. Heim vildi hann ekki fara fyrir nokkura muni.
í afturelding fundum við knæpu, þar sem hægt var að
eta morgunmat, og meðan við sátum að brauðkollum og
»brislum«, sagði Hallvarður mér allar sögur sínar á
nýjan leik í fimmta eða sjötta sinn. Eg var vægast sagt
þreyttur. Eg var úrvinda, en eg vildi ekki skiljast við
Hallvarð fyrr en hann væri kominn heim í pensiónatið
í Amalíugötu, þar sem hann bjó. Eg vildi vita hann
heima, og fannst eg bera meira en smávegis. ábyrgð á
honum. A endanum komumst við líka þangað, því að
Hallvarður átti ekki orðið grænan eyri, og tuttugu króna
gullpeningurinn minn hafði loks orðið að fljúga líka, en
eg var hreint ekkert bágur yfir því.
í hinu sæmilega vistlega herbergi Hallvarðs svifu
reykjarský og værninn portvínsþefur í þykkum ábreiðum
og glæsilega kögruðum dyratjöldum. Allt þarna inni var
í smeðjulegum lit. Eg þráði að komast sem fyrst undir
bert loft aftur, en Hallvarður lagði báðar hendurnar
fast á axlir mér.
Eg mætti alls ekki fara frá honum núna, eg yrði að
liðsinna honum. Peningunum, sem við höfum eytt í nótt,
þessum 50 krónum, hafði hann verið búinn að lofa hús-
móður sinni. En þarna hengju nú kjólföt eins og eg
sæi, og þau væri þó alltaf 30 króna virði á veðláns-
stofunni. Hann hafði einmitt komið heim með þau í gær;
þá vantaði ekki nema 20 krónur. Þær varð hann að
grípa upp úr steinunum. En öllu þessu verð eg að
hjálpa honum að koma í framkvæmd, þegar við erum
búnir að fá okkur portvínsglas og styrkja heilann.
Við hellum í okkur portvínsglasi og styrkjum heilann.
Stúlkan, sem kom með portvínið, fær líka glas. Áður
en mig varir, er hún búin að lána Hallvarði þessar 20