Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1930, Blaðsíða 68

274
Frá Hallvarði Hersi.
IÐUNN
Hersi. Enginn þekkir Hallvarð Hersi. Enginn þekkir
Hallvarð Hersi. — — Enginn þekkir Hallvarð Hersi.
Og hann hnallar sér eins og trjábol niður í stól,
tekur höndum fyrir andlit sér og fer að gráta.----------
Eg sé, að þýðir ekkert að ræða málið nánara við
hann né krefja hann reikningsskapar. Mér tekst að
koma honum upp í rúmið aftur, sefa hann, og hann
fellur í mók. Svo leggst eg aftur á legubekkinn og sofna
vært. En hvað lítið, sem Hallvarður bærir á sér í rúm-
inu, glaðvakna eg. Eg hefi að vísu falið rýtinginn, en
maðurinn er óður. Það er ekki gott að segja, hvaða
fjarstæður honum kunna að detta í hug.
Daginn eftir kem eg því svo vel fyrir, að Hallvarður
fær húsmóður sína til að síma til forlagsins, segja eins
og satt er, að hann sé veikur og biðja fyrir hans hönd
um 100 krónur. Hann fær peningana, og nú eigum við
aftur 30 krónur, og hann vill fara út í bæ. Eg er alveg
í öngum mínum. En þegar eg kem frá því, að afhenda
húsmóðurinni peninga hennar, heyri eg mannamál inni
hjá Hallvarði og sé gegnum hálfopnar dyrnar, hvar
Brotsjór situr á stóli og tíkin hans á legubekknum.
Hann er kominn' með bók eftir sig, sem heitir »Fólkið
í sæþokunni*, og vill lesa upp hátt. En Hallvarður
patar með »Eldinn« í hendinni og vill líka lesa hátt og
vill lesa á undan Brotsjó.
Þá fæ eg vinnukonuna til að laumast inn eftir hatt-
inum mínum, og mér hægist um hjartarætur að geta
komizt burt og finnst eg hafa góða samvizku.
Sigurður Skúlason
þýddi meö leyfi höfundar.