Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1930, Blaðsíða 95

IÐUNN
Svo maelfi ausfrænn vinur.
301
iali á sumrum til þess að reyna að lappa saman tauga-
kerfi sitt eftir mannraunir vetrarins. Utbúnaður allur og
vistir er miðað við kröfur þeirra og efni. Það hentar
illa fátæklingum eins og mér og mörgum þeirra, sem
hér dvelja um þessar mundir. Það er auðséð á hinum
kjólklæddu þjónum, að þeim þykir þetta ryr fénaður.
Þeir henda í mann tebolla eða glasi af köldum drykk,
með þeim óumræðilega þjáninga- og fýlusvip, sem þeirri
stétt er eiginn í óvenjulega ríkum mæli. Aukatekjur þeirra
af slíkum viðskiftum nema 20 aurum. Og það má til
sanns vegar færa, að ekki verði mikils krafist af jafn
dýrmætri vöru og ástúðleik fyrir svo lítið verð.
A borðinu fyrir framan mig liggur skráin yfir vínteg-
undir þær, sem hér er að fá. Ég fer að blaða í henni
að gamni mínu. >Nætur heilags Georgs*, kr. 64 flaskan,
stendur þar. Drykkurinn er æfaforn að áratali, og ég
get því nærri, hvernig hann muni vera að ilm og bragði.
En þó að ótrúlegt sé, er nautn matar og göfugra drykkja
einkum heilastarf, eins og t. d. hljómlistir. Ég hef oft
aumkað þá menn, sem er svo áfátt um heilabyggingu,
að undursamlegustu réttir verða sem mold í munni þeirra,
göfugustu drykkir að bragðlausu gutli. Ég þekki ekki
»nætur hins heilaga manns* og hef ekki ráð á að
eignast fingurbjargarfylli svo kostulegs vökva. En stundar-
korn lofa ég ímyndun minni að leika sér að því að
njóta þeirra í dropatali og byrla mér munardrykk. —
Ég sé græna viðu vefjast um lága, brúna múrveggi og
finn anganþrungið næturloft streyma inn í þröngan klefa,
þar sem ilmur gamals reykelsis loðir við hvern hlut.
— En þarna kemur kunningi minn, sem mælst hefur
til þess að fá að tala við mig um Island. Ég hef ekki
séð hann fyr hér norður frá, en við hittumst í Wien og
mæltum til móts hér þessa dagana. Nú er hann kominn.