Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1929, Blaðsíða 72

166
Lifandi kristindómur og ég.
IÐUNN
hugvekjur prestafélagsins með 10 hugvekjum eftir ]ón
biskup Helgason, þá fanst mér ábyrgðarhluti að þegja
lengur yfir trúarreynslu minni.
III.
Eg er fæddur í Suðursveit í Austur-Skaftafellssýslu á
síðasta fjórðungi 19. aldar. Og þar ólst ég upp til 16
ára aldurs. A bænum, sem ég er fæddur og uppalinn á,
voru að staðaldri átta manns í heimili. Það var faðir
minn, móðir mín, móðurfaðir minn, móðurmóðir mín,
móðursystir mín, ég og bræður mínir tveir. Eg átti og
eina systur, en hún dó á unga aldri. Og amma mín
andaðist, þegar ég var fyrir innan fermingu.
Faðir minn var trúaður. Móðir mín var trúuð. Afi
minn var trúaður. Amma mín var trúuð. Og móðursystir
mín var einnig trúuð.
Þetta fólk trúði alt kenningum heilagrar ritningar. Alt
trúði það því, að til væri persónulegur guð, er væri á
himnum og stjórnaði þaðan rás gervallrar tilveru. Það
trúði því, að guð væri algóður, alvitur og almáttugur.
Það trúði því og, að hver maður hefði sál, sem lifði
líkamsdauðann. Sálir góðra manna trúði það að færu
til guðs, þegar líkamslífinu lyki, og lifðu þar í eilífum
fagnaði. En sálir vondra manna skildist því að hlytu
refsingar fyrir afbrot sín á jörðinni.
Því trúði það einnig, að Kristur væri Guðsson, getinn
af heilögum anda og fæddur af Maríu mey. Það trúði
því, að hann hefði gengið um í Gyðingalandi og flutt
syndurunum fagnaðarerindið, eins og það er skráð í
guðspjöllunum, breytt vatni í vín, lægt vind og sjó, lækn-
að sjúka og vakið upp dauða. Því trúði það enn fremur,
að hann hefði látið líf sitt á krossinum til endurlausnar
heiðingjum allra þjóða, að hann hefði risið á þriðja degi