Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1929, Page 33

IDUNN Fiðlarinn við Kóngsins Níjatorg. 355
sér snúning, og maður verður að hypja sig burt — af
eintómri kurteisi.
Mér er farið að þykja svo vænt um þessa knæpu, að
ef eg þarf að drekka kaffi með einhverju frændfólki
mínu, lendum við venjulega þarna inni alveg ósjálfrátt.
Þetta er fyrirtaks staður. Þangað koma nærri því tómir
meðalmenn og konur og þaðan af betra fólk. Eg er
viss um, að veilingamaðurinn, hinn ósýnilegi velgerðar-
maður minn, er afbragðsnáungi. Hann hefir látið mála
veggina og súlurnar í salnum með þægilega rauðum
Iitum, sem verka á mig eins og morfínssprauta. Hann
hlýtur að vera gáfaður mannvinur og liklega dýravinur
líka, því að kvenfólk má taka með sér keltuhunda. Eg
minnist þessa af því, að mér dettur í hug gömul jómfrú,
sem kom þarna inn eitt kveld með agnarlítinn kafloðinn
hund í bandi. Áður en varði var þessi óskapnaður kom-
inn í slíka stemning, að hann flaðraði upp um fóstru
sína í hrifningu holdsins. Eg hafði þá aldrei séð svona
atlot, og eg man, að eg undraðist stórlega.
Þá kem eg að því, sem að mínu áliti eykur langmest
á ágæti þessa kaffihúss, hljómleikunum. Ef þeir væri
ekki eins dásamlegir og raun er á, er tvísýnt, hvort eg
kæmi þarna nokkurn tíma. Eg veit, að margir segja
sem svo, að á knæpurn þurfi menn að hafa næði til að
spjalla saman, og það sé ómögulegt fyrir þessum sifellda
hljóðfæraslætti. Gott og vel, þess háttar fólk getur farið
á Kutann eða Himnaríki'), sama er mér.
Á kaffihúsinu við Kóngsins Nýjatorg spilaði fjögurra
manna hljómsveit allt liðlangt kveldið í haust eð leið.
Nú eru þeir ekki orðnir nema þrír eftir, því að pillur-
inn með standfiðluna tók upp á því að gifta sig milli
1) Tveir alkunnir gildaskálar í Höfn, skammt frá „Garði".