Kirkjuritið - 01.09.1949, Blaðsíða 91

BÆKUR
249
daga ;m aðra. Kýr þarf að hirða og mjólka, heimilisverk að
vinna, elda mat og sjá um ungbörn eða gamalmenni eins á
sunnudögum sem aðra daga. Veitir þá oft ekki af starfsorkunni
í þetta, og því erfitt að finna tíma til að búa sig um og tak-
ast stundum langa ferð á hendur til sóknarkirkjunnar, enda
oft ekki hægt að fara frá ungbörnum eða skilja heimilið
forsjárlaust eftir. Ég er reyndar miklu fremur hissa á því,
hve oft þetta er gert en hinu, þó menn hafi sig ekki upp í
það. Á vetrum er líka iðulega ófærð og illviðri, sem gerir
kirkjuferðina enn óálitlegri og jafnvel ófæra með öllu. Á
sumrum, mesta annatímanum, þarf hins vegar oft að bjarga
heyjum undan regni, sem annars mundu skemmast í stórum
stíl, svo að margra vikna strit bóndans eyðilegðist. Að öllu
athuguðu hygg ég, að kirkjusókn í sveitum sé reyndar fram
yfir allar vonir, svo að það hljóti að stafa af ókunnugleik
hjá hinum heiðraða höfundi að nota þetta sérstaklega sem
tromp í hnútukasti sínu á íslenzka presta.
Sá steinninn hefir löngum verið klappaður, síðan Gestur
Pálsson og Þorsteinn Erlingsson fóru að rægja íslenzka
presta eftir útlendum fyrirmyndum, að enginn hefir þótzt
geta hraustlega hrækt, nema hnýta að þessari stétt og hafa
hana á hornum sér. En þó er það sannast sagna, að undarlega
margir þessara manna eiga prestum ekki aðeins að þakka
fyrstu leiðbeining í mannsæmilegum hugsjónum, heldur hafa
þeir og stutt þá og hvatt fyrstu sporin á menntabrautinni.
Þeir hafa reynt að innræta þeim og börnum þeirra það, sem
þeir vissu sannast og bezt í andlegum efnum. Þeir hafa verið
vinir þeirra á sorgar og gleðistundum. Þeir hafa beðið fyrir
þeim lifandi og dauðum. íslenzkum prestum er sjálfsagt
ábótavant í mörgu. En það er heldur ekki sanngjarnt að
ætlast til, að þessi stétt fremur en aðrar sé skipuð tómum
afburðamönnum.
Séra Jakob Kristinsson ritar eina af hinum
Milljón ára allra snjöllustu greinum í þessari bók. Les
stríð. hann margan ávöxt af skilningstrénu góðs
og ills og gerir það, sem kristnum trúfræð-
ingi ber fyrst og fremst að gera, að skýra hinar andlegu
andstæður í mannssálinni á eðlilegum þekkingargrundvelli nú-
tímans, sagnfræðilegum og sálfræðilegum. Er öll röksemda-