Kirkjuritið - 01.09.1949, Blaðsíða 95
BÆKUR
253
Undir lok bókarinnar segir dr. Skard sögu, sem varpar í
senn ljósi yfir það, sem er að gjörast í Þýzkalandi og þarf
að gjörast:
Wuppertal er ein þeirra borga í Þýzkalandi, sem verst voru
leiknar. Virtist það mundu verða ofurefli að reisa hana úr
rústum, en eymd og volæði ríkti hvarvetna. Þá var það einn
dag, að ungur maður bauðst til að verja öllum frístundum
sínum til þess að endurreisa borgina og það án nokkurs endur-
gjalds. Hann hafði með sér flokk ungra manna, sem allir
unnu kauplaust eins og hann. Við þetta gjörbreyttist bærinn.
Nýir og nýir sjálfboðaliðar bættust við, og þeir, sem áður höfðu
skarað eld að eigin hagsmunum, rænt og ruplað, skiluðu aftur
feng sínum. Nýr andi gagntók allt og alla í bænum. Það var
andinn frá Caux. Þaðan var brautryðjandinn kominn, sem
bauð fyrstur vinnu sína.
Bókin er þrungin góðvild til Þjóðverja og brennandi áhuga
á því, að vel megi rætast úr fyrir þeim.
Birger Gulbrandsen:
Nattverden i norsk kirkeliv.
Bibliotheca Norvegiæ sacræ.
Oslo 1948.
Þetta er mikið rit og vandað. Það rekur sögu altarissakra-
mentisins í Noregi frá kristnitökunni og allt til vorra daga.
Höfundur leiðir það í ljós, hvernig kynslóðirnar hafa neytt
sakramentisins og hvílíka blessun þær hafi hlotið af því.
Hann lýsir hugmyndum feðranna um það og kenningu prest-
anna. Þjóðin á sakramentinu að þakka menningu og þroska.
Ágöllum er einnig lýst, syndum kirkjunnar og einstakling-
anna gegn altarissakramentinu: Ótrúmennsku, vanrækslu, van-
helgun og rangri kenningu.
Frásögn höfundar verður miklu nákvæmari, þegar kemur
fram yfir 1790, og segir hann t. d. vel og skilmerkilega frá
skoðunum Skynsemistrúarmanna, Grundtvigsmanna og Hauge-
sinna. Innan um er fléttað skemmtilegum persónulýsingum.
Markmið bókarinnar er það að vekja athygli á því, hversu
mjög altarisgöngur séu vanræktar og hver óblessun stafi af
því. Höfundur vill glæða skilning þess, að meiri altarisgöngur
rnuni auðga og bæta safnaðarlífið og kristnilífið.