Kirkjuritið - 01.10.1972, Qupperneq 82

9. Sjá, þetta er verk fyrsta boð-
orðs, þar sem boðið er: „Þú skalt
ekki aðra guði hafa." Með því er
sagt svo mikið sem: Fyrst ég einn
er Guð, skalt þú setja allt traust
þitt, von og trú á mig einan og
engan annan. Því að það er ekki
að hafa Guð, sem þú kallar Guð
með munninum eða tilbiður með kné-
falli og látœði, heldur þegar þú
treystir honum af hjarta og vœntir
alls góðs, allrar náðar og velþókn-
unar af honum, hvort sem það er
í verkum eða þjáningum, í lífi eða
dauða, í sœld eða þraut. Það er
eins og Kristur segir við heiðnu kon-
una í Jóh. 4: „Þeir, sem tilbiðja
hann, eiga að tilbiðja hann í anda
og sannleika." Og þessi trú, traust
og von hjartans frá grunni er sönn
uppfylling fyrsta boðorðsins, og án
hennar getur ekkert verk fullnœgt
þessu boðorði. Og eins og þetta
boðorð er fremst, œðst og bezt og
uppspretta allra hinna, jarðvegur
þeirra og mcelisnúra, svo er og verk
þess — þ.e. trúin eða traustið á
þóknun Guðs œvinlega — fremst,
œðst og bezt, og þaðan verða öll
önnur verk að streyma, koma, vera,
dœmast og mœlast eftir því. Og önn-
ur verk eru í samanburði við það
alveg eins og hin boðorðin vœru
án hins fyrsta og enginn Guð vœri
til.
Því hefur Ágústín vel að orði kom.
izt, að verk fyrsta boðorðsins vœru
trú, von og kœrleikur. Áður er nú
sagt, að slíkt traust og trú hafi í
för með sér kœrleika og von. Já,
ef vér hyggjum rétt að, er kœrleik-
urinn það fyrsta eða að minnsta
kosti ásamt trúnni. Því að ég gceti
ekki trúað Guði, ef ég teldi ekki, að
hann vœri mér hlynntur og hollur, en
við það verð ég aftur hollur og hug-
fanginn, svo að ég treysti honum
af hjarta og vœnti alls góðs af
honum.
10. Nú sérðu sjálfur, að þetta boð-
orð heldur enginn þeirra, sem treysta
ekki Guði allar stundir og reiða sig
á náð hans, hylli og velþóknun 1
öllum verkum sínum eða þjáningum,
lífi eða dauða, heldur leita þess með
öðru móti eða hjá sjálfum sér. Þeir
dýrka aðra guði, jafnvel þótt þe'r
ynnu þau verk, sem krafizt er í öðr-
um boðorðum, og hrúguðu upp bcen-
um allra heilagra, skírllfi og sak-
leysi. Því að meginverkið vantar, en
án þess eru öll hin ekki annað en
glys, skyn og fölskvi, en ekkert a
bakvið. Við þvl varar Kristur oss 1
Matt. 7; „Gœtið yðar fyrir falsspá-
mönnum, sem koma til yðar í sauða-
klceðum." Það eru allir þeir, sem
œtla að gjöra Guð sér velviljaðan
með mörgum góðum verkum, eins
og þeir segja, og kaupa af Guð'
hylli hans, alveg eins og hann v®rl
mangari eða daglaunamaður, sem
vildi ekki láta náð sína og hyll'
ókeypis. Það eru rangsnúnustu menn
á jörðu, sem trauðla eða aldrei verð-
ur snúið á rétta leið.
Eins eru þeir, sem hlaupa fram
og aftur, þegar móti blœs, og leita
ráða, hjálpar og huggunar alls stað-
ar nema hjá Guði, sem þeim e<
mest boðið að leita til. Þá áminn'1
Jesaja spámaður á þessa leið; ,,Hinn
óvitri lýður snýr sér ekki til þesS'
er slœr hann." Þ.e. Guð sló þá
272