Jörð - 01.05.1945, Síða 31

JÖRÐ
29
hjartaræturnar og gefa hart þurfandi heimi gott fordæmi. —
Danska þjóðin gengur enn með þorn í holdinu eftir eðlilegar
ásakanir vorar í hennar garð fyrir stjórn Danmerkur á íslandi,
á meðan það var. Hún viðurkennir ef til vill ekki þetta jrorn,
að það sé nokkurt, en um slíkt þarf ekki að spyrja. Og vér ís-
lendingar erum eini aðilinn, er dregið getur flís þessa út. Væri
það ekki viðfangsefni fyrir ungan sagnfræðing, íslenzkan, að
leggja til hina vísindalegu undirstöðu þess vinarbragðs?
EN það var nú víst allt annað, en framanskráð, sem átti að
verða aðalefni þessarar greinar. Vér íslendingar höfurn
yfirleitt öðlazt svo góða reynslu í Danmörku, að til að gera oss
það ljóst þarf varla neina vísindalega rannsókn, heldur er
sægur manna hér á landi, sem hefur eigin reynd í því efni og
er þess fúsastur að bera Dönum það, að þeir séu „góð þjóð“,
eins og Brekkan liefur, í niðurlagi greinar sinnar liér, eftir
þeim gegna manni, Páli heitnum Erlingssyni. Þorsteinn bróðir
hans, er svo hvasslega deildi á Dani í ljóðum sínum, vegna á-
taka íslands við Danmörku, bar þeim þó alltaf, sagði Páll, að
þeir væru „góð þjóð“.
' Brekkan skýrir hér í heftinu frá víðtækri og djúpri reynslu
sinni af dönsku sveitafólki. íslenzkir stúdentar núlifandi —
til dæmis að taka — gætu sagt af göfugmennunum Júlíusi Las-
sen, Garðprófasti, Westergaard, heimsfrægum hagfræðingi, og
Jóliannesi Steenstrup, sagnfræðingi — svo einungis örfá nöfn
séu nefnd, háskólakennara, er áunnu sér ást og virðingu ís-
lenzkra stúdenta. Þegar íslenzkur stúdent nokkur þurfti að
fara á Jiæli í missiri, vegna drykkjuskapar, útvegaði Lassen
lionum, óbeðinn, fullan Garðsstyrk bæði til þess og missiri
lengur en lög stóðu til og bjargaði með þessu ágætu mannsefni
og bezta dreng. Svipað tilboð gerði hann öðrum (er að vísu
þjáðist af óskyldum sjúkdómi), en sá þybbaðist við að þiggja
greiðann, og Jregar Lassen, sem var ákaflega óhlutdeilinn mað-
ur nteð strangri virðingu i'yrir persónurétti annarra, loks lét
„verkin tala“, manninum, hinum rnesta gáfnagarpi, til bjargar,
var Jjað orðið um seinan. Þessir tveir atburðir gerðust á sama