Jörð - 01.05.1945, Blaðsíða 60

58
JÖRÐ
Hér á landi höfum við oft heyrt uppkveðna marga og mis-
munandi dóma um dönsku þjóðina, suma fremur ómilda og
oft af lítilli þekkingu eða skilningi, aðra mildari og fremur af
vinarhug. Mig langar nú að síðustu til að minnast á einn slíkan
dóm íslenzks alþýðumanns:
Það var sumarið 1919, er ég dvaldi um'tíma í Reykjavík,
að ég einu sinni heimsótti liinn alkunna sæmdarmann, Pál
Erlingsson sundkennara.
„Hverriig líkaði þér nú við Danskinn?" spurði Páll, þegar
við höfðum tekið tal með okkur.
„Yfirhöfuð ágætlega," svaraði ég.
„Því trúi ég vel,“ mælti Páll íhugandi. „Danskurinn er góð
þjóð. Það sagði Þorsteinn bróðir minn líka alltaf, þótt hann
væri nú heldur á móti þeim í sjálfstæðismálinu."
Mér finnst alltaf, að þessi dómur Páls Erlingssonar komi
bezt heim við mína eigin reynslu — þó að ég hafi kannske ver-
ið eitthvað á móti Danskinum í sjálfstæðismálinu! — Páll sagði
hið bróðurlega orð.
Febrúar 1945.
JÓTI í GAGNFRÆÐAPRÓFI
ÞEGAR Larsen-Ledet var 16 ára gamall fór hann frá heimili sínu í Jótlandi
til Kaupmannahafnar til þess að taka gagnfræðapróf. I>elta var mjög mikil-
vægt próf fyrir hann, því að hann vissi, að stæðist liann það ckki, þá yrði allri
skólamenntun lokið fyrir honum. Hann vissi með sjálfum sér, að hann var ekki
vel undirbúinn í sumuin greinunum, en svo var hann aftur betri í öðrum, t. d.
sögu; þar kunni hann næslum allt utanbókar. Nú kom að söguprófinu, og skyldi
hann gera grein fyrir sögu Karls lólfta. Þann kafla kunni Iiann reiprennandi og
byrjaði að þylja upp orðrélt úr bókinni. Prófdómandinn reyndi að skjóta inn
í spurningum, en Larsen-Ledet hugsaði sér að láta ekki trufla sig og hélt áfram.
Að síðustu varð prófdómarinn óþolinmóður og sagði: „Já, við heyrum, að þér
kunnið þetta — en svarið nú aðeins einni spurningu: Hvert fór Karl tólfti allra
siðast?" Larsen-Ledet hikaði eitt augnablik, en segir svo: „Auðvitað veit ég það
ekki mcð vissu. En ég býst við, að hann hafi farið til Hclvítis." — F. Á. B.