Jörð - 01.05.1945, Page 96

94
JÖRÐ
BJARNIJÓNSSON, vígslubiskup:
BRÓÐURLEGT ORÐ
----★-----
SAGA Danmerkur geymir minningu um marga merkisdaga.
Einn hinna ógleymanlegu daga er maí-dagurinn 1912, er
Kristján X. tók við ríkisstjórn. Konungurinn stóð á svölum
hallarinnar og ávarpaði mannfjöldann. Mælti þá konungurinn
á þessa leið: „Takmarkið, sem ég keppi að, er heill, frelsi og
sjálfstæði Danmerkur. Þenna arf ætla ég að verja. Til þess
hjálpi mér Guð.“
Hér fylgdi hugur máli. Þessi orð liafa staðizt prófið. Öllum
ber saman um, að farið liafi saman orð og athöfn. Gullið reyn-
ist í eldinum. Greinilega hefur Jiað komið í Ijós, að hin kon-
unglegu orð voru ekki út í bláinn tciluð.
Þegar konungurinn hafði lokið máli sínu, tók allt fólkið að
syngja ættjarðarsöngva, og voru hin fegurstu ljóð J)á sungin
af konungi og þjóðinni, um leið og þjóðfáninn blakti í vor-
blænum.
Þetta þrennt fylgist að: Konunguvinn, þjóðin og' fáninn. Bar-
izt er sameiginlega fyrir lieill, frelsi og sjálfstæði landsins. Hug-
prýði, þolgæði og þrek er í fylgd með lífgandi brosi.
Danmörk er nefnd hið brosandi land. En J:>ar er samt oft
vetrarríki mikið. En íbúar landsins vita, að veturinn fer og
vorið kemur. I3eir vita, að Jjó að nóttin sé mjög dinnn, muni
dagurinn verða bjartur. Einn konunganna bar lieitið „Aftur-
dagur“. Samkvæmt þessu hefur hin danska Jijóð starfað og fært
fórnir.
Þannig horfir hún einnig nú frani til dagsins. Aftur mun
birta og fagnað verður hinu danska, fagra vori, er beykiskóg-
urinn prýðir landið, og menn liorfa með nýrri gleði á hina
dönsku þjóðarliti, liinn rauða lit fórnarinnar og hinn hvíta
lit friðarins.