Prestafélagsritið - 01.01.1919, Qupperneq 24

20
Jón Helgason:
ræðis í persónu sinni, þ. e. sem vegurinn til föðursins,
væri aðalinnihald Messíasar-vitundar hans. En mundi
sonar-vitund Jesú ij’st með því að öllu le)Tti, mundi öllu
innihaldi hennar lýst með því, að liann haíi verið
Messías?
t*að er sannfæring mín, að þeirri spurningu verði að
svara neitandi. Eins og ég tók fram áður talar Jesús ekki
um sig sem Messías, er hann talar um guðs-samband silt
sem samband sonar við föður i orðunum miklu: »Enginn
gjörþekkir soninn nema faðirinn og eigi heldur gjörþekk-
ir nokkur föðurinn netna sonurinn og sá er sonurinn vill
opinbera hannff. Hann talar þar um alveg einstaklegt sam-
band sitt við föðurinn á himnum og þar af leiðandi full-
komna sérstöðu sína meðal mannanna, samband sem gef-
ur lionum þann myndugleika til þess að tala um guð, er
fullkomlega staðfestir margreyndan sannleika hins alkunna
orðs: »Enginn kemur til föðursins nema fyrir mig«. Jesús
segir nér ekki, eins og orðin eru stundum notuð rangiega,
að ekkert samfélag við guð sé mögulegt nema fyrir hann,
því að það væri sama sem að neita möguleika nokkurs
samfélags við guð, þ. e. nokkurs trúarlífs yíir höfuð, utan
vebanda kristninnar. Hitt hefir -Jesús áreiðanlega sagt, að
í trúarsamband við guð sem /öður komist enginn nema
fyrir hann. En það hefir söguleg reynsla 19 alda staðfest
svo eftirminnilega, að þann sannleika verður í lengstu lög
erfitt að vefengja. Að guð, alheimsveran almátluga, sem
alt hefir skapað, sé faðir vor, því trúum vér að eins upp
á orð Jesú — sjáum enga leið til þess aðra. Frá honum
er sú trú runnin í upphafi og hann hefir innsiglað vilnis-
burð sinn um það efni með blóði sínu. — En hvað guðs-
sonerni Jesú snertir að öðru leyti en því, sem liér hefir
verið tekið fram, þá stöndum vér þar gagnvart leyndar-
dómi persónu hans í fylling sinni og á hæsta stigi. Alt líf
Jesú eins og vér þekkjum það af guðspjöllunum er svo
einstakt í sinni röð, að það eitt út af fyrir sig sannfærir oss
um, að hér sé áreiðanlega um það samband að ræða er