Prestafélagsritið - 01.01.1919, Qupperneq 58

54
S. P. Sívertsen:
ríkjunum svo miklu æðra sem maðurinn sé dýrunum
æðri. Komi þessi skýTÍng vel heim við það, sem síðar
standi í þessum sama kapítula bókarinnar, þar sem talað
sé um, að ríki, vald og máttur allra konungsríkja, sem
undir hzmninum séu, muni gefið verða heilögum lýð hins
hæsta.
Þótt margt mæli með þessari skýringu, eru þó ekki all-
ir ánægðir með hana. Þeim finst ekki fullnægjandi grein
gerð fyrir mannssonarlíkingunni með því að álíta, að þar sé
að eins um ríki að ræða, en ekki neina sérstaka persónu.
Færa þeir það einkum fram máli sinutil stuðnings, að ó-
eðlilegt væri að höfundur talaði um að heilagur lýður
hins hæsta kæmi i skýjum himins, þar sem þjóðin leið
ofsóknir harðstjóra þess, sem á líkingarmáli bókarinnar
var nefndur litla hornið, og vænti frelsis og hamingjutíma
þegar hinn aldraði (þ. e. guð sjálfur) settist í dómshásæti
sitt. Sé því eðlilegra og eigi betur við lýsingu bókarinnar,
að mannssonurinn sé stjórnandi, gæddur guðdómlegu valdi,
sendur af hæðum til þess að ríkja yfir þjóðunum, sem
verið höfðu undir yfirráðum dýranna fjögurra, sem voru
af jörðunni.
Hvor af þessum skýringum sé fremur í anda höfundar
Danielsbókar, verður ekki með vissu sagt. En minna ber
hér á milli en í fyrstu virðist vera. IJví á ríki og sljórn-
anda rikis gerir höfundur engan glöggan mun. Konungurinn
er fulltrúi og ímynd ríkisins. Þessvegna gat það ekki verið
fjarri anda Danielsbókar, þegar menn fóru að skilja manns-
sonarummæli bókarinnar um ákveðna persónu, um fram-
tiðarkonunginn þráða, um Messias. En að svo hafi verið,
vitum vér með vissu af tveimur merkilegum ritum, gyð-
inglegum, sem varðveizt hafa og sem lýsa gyðinglega
hugsunarliættinum fyrir og urn Krists burð, og meðal
annars bera þess vitni hvernig menn á þeim tíma lásu 7.
kap. Daníelsbókar. ltit þessi eru 1. Enoks- og4. Esrabók, og
koma áhrif frá 7. kap. Daníelsb. bersjmilega fram í báðum
ritunum. Telja fræðimenn þann kafiann í 1. Enoksbók, sem