Prestafélagsritið - 01.01.1919, Page 70

66
S. P. Sívertsen: Mannssonurinn.
í stuttu máli má þá segja, að í mannssonarheitinu komi
bæði fram Messiasaryfirlýsing frá Jesú hálfu, og í því fel-
ist einnig stefnuskrá hans, með því hafi hann viljað gefa
til kynna, hvernig hann ætlaði sér að framkvæma Messí-
asarköllun sína, og hvers menn mættu af honum vænta.
Pað er sama stefnuskráin sem vér eygjum bak við frásöguna
um freistingu Jesú, ef vér skoðum þá frásögu frá Jesú sjálfum
runna og lýsingu á baráttu hans við sjálfan sig eftir að hon-
um var orðin Messíasarköllunin ljós af vitruninni við skírn-
ina. Því freistingarsagan skýrir oss þá frá því, hversu þessi
innri barátta Jesú endaði með þeirri fullvissu, að þótt hann,
væri hinn fyrirheitni Messías, ætti hann þó að framkvæma
Messíasarköllun sína á alt annan hátt en fjölda margir
landar hans höfðu búist við, ekki með því að leggja und-
ir sig ríki heimsins og þeirra dýrð, ekki heldur með því
að ávinna sér hylli lýðsins með nokkru því, er væri hon-
um sjálfum til upphefðar, og ekki með þvi að hlynna að
sínu lægra eðli og hugsa um eigin þægindi.
Það er sama stefnuskráin sem Jesús hefir berlega skýrt
frá með fögru ummælunum alþektu, sem vér eigum letr-
uð i 10. kap. Markúsarguðspjalls, sem töluð voru til post-
ula hans út af beiðni Zebedeussonanna um tignarsætin
í ríki hans: »Þér vilið, að þeir, sem talið er að ríki yfir
þjóðunum, drotna yfir þeim, og höfðingjar þeirra láta þá
kenna á valdi sínu; en eigi er því svo farið yðar á með-
al, en sérhver sá, er vill verða mikill yðar á meðal, hann
skal vera þjónn yðar; og sérhver sá, er vill yðar á með-
al vera fremstur, hann skal vera allra þræll. Því að
mannssonurinn er ekki heldur kominn til þess að láta
þjóna sér, heldur til þess að þjóna og til þess að gefa
líf sitt til lausnargjalds fyrir marga« (v. 42—45).
Það er hin dásamlega stefnuskrá sjálfsfórnarinnar og
kœrleiksþjónustunnar, sem vér vitum að Jesús aldrei vék
frá, og sem valdið hefir því, að þeim fjölgar sífelt meir
og meir, sem tekið geta undir játninguna: »Þú ert hinn
Smurði, sonur hins lifanda guðs«.