Prestafélagsritið - 01.01.1919, Page 87

Prestafélagsritið - 01.01.1919, Page 87
Um nokkur siðferðisboð Jesú. 83 framkomu Jesú sjálfs. Jesús breytti sjálfur nákvæmlega eftir anda boðorða sinna. Honum þótti vænt um náttúr- una og gjafirnar, sem hún hafði að færa, því að það var honum alt vottur um kærleiksvilja guðs. En þegar hann í freistingunni átti að velja á milli heimsins í allri sinni dj'rð og guðs, þá sagði hann: »Vík frá mér Satan, því að drottinn guð þinn áttu að tilbiðja og þjóna honum ein- um«. Enginn hefir ált sterkari né dýpri kærleika en hann til foreldra sinna og systkina. En þegar móðir hans og bræð- ur vildu aftra honum frá starfi hans, af því að þau skildu hann ekki, þá leit liann yfir mannfjöldann, sem hann var að kenna, og sagði: »Sjá, hér er móðir mín og bræður minir, því að hver sem gerir vilja guðs, sá er bróðir minn og systir og móðir«. Og hann yfirgaf heimili sitt. Öllum mótgerðum mannanna tók hann einnig með kær- leika, og þó hefir aldrei neinum verið gert eins mikið á móti og lionum. Hann reis ekki upp á móti þeim, heldur valdi guð og dauðann. Og í kærleiksanda eru þau töluð orðin um nóttina í höll æðsta prestsins: »Hví slær þú mig?« Hugsa ég að ekkert hafi fremur getað vakið alvar- lega og góða hugsun hjá þjóninum harðbrjósta og hugs- unarlitla. — Alt líf Jesú var í fylstu samhljóðan við vilja guðs. Viljinn sem birtist í orðunum hans þungskildu og ströngu, var sami viljinn, sem kom fram í lífi hans, guðs vilji. Þannig sýnir þá framkoma Jesú sjálfs oss, hvernig vér eigum að taka boð hans og breyta eftir þeim. Við hönd honum er engin hætta á, að við rangfærum þau eða misskiljum. Hræðumst svo ekki þó boð Jesú séu ströng og engin undanþága gefin. Pað er gleðiefni, en ekki ótta né sorgar. Eða vildum vér heldur í raun og veru, að kröfurnar væru vægari og meira slakað til frá hreinum vilja guðs? Væri það betra að guð kysi að eins hálft? Nei, vér látum oss ekki nægja neitt minna en það, sem Jesús sagði. Einmitt þessi boð hans sanna oss það, hversu guði þykir vænt um oss, hversu mikils hann ætlast til af oss og hversu
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162

x

Prestafélagsritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Prestafélagsritið
https://timarit.is/publication/489

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.