Prestafélagsritið - 01.01.1923, Blaðsíða 167

162
Erlendar bækur.
Prestafélagsritiö.
þar sem fjölbreytnin er meiri, lffið fjörmeira og aðstæðurnar betri. Bezt
er að vísu að ferðast um löndin og kynnast kirkjulífi annara þjóða af
eigin sjón og reynd. En næst því bezta er að afla sér fróðleiks af slfk-
um bókum, sem þessu hér nefnda ágæta riti sænsku kirkjunnar.
Bókin er alls 492 bls. í stóru átta blaða broti, prýðilega útgefin, skreytt
fjölda af myndum.
Fyrsta ritgerðin er eftir prófessor Gustaf Aulén og heitir: „Folkkyrka
eller föreningskyrka?" Er það lýsing á þjóðkirkju- og fríkirkjufyrirkomu-
laginu, kostum hvors fyrirkomulagsins og göllum. Höfundur er eindreginn
þjóðkirkjumaður og vill að þjóðkirkjan sé rúmgóð og umburðarlynd, lík
hjálpfúsri og ástríkri móður, er reyni að ná til allra með fagnaðarerindi
]esú Krists, og að öllum vilji hlynna, einnig hinum blindu, breyzku og
föllnu. Er hreinasta unun að lesa ritgerð þessa, sem ber vott um bjart-
sýna trú og víðsýnan áhuga.
Þá tekur hver ritgerðin við af annari. Lýsa þær löggjafarmálum kirkj-
unnar og meðferð þeirra; æðstu stjórn kirkjunnar; kjörum prestastéttar-
innar; kirkjulegum sjóðum; trúboði kirkjunnar f Suður-Afríku, Indlandi
og Kína; afskiftum kirkjunnar af sænskum sjómönnum í erlendum höfn-
um, og af Svíum búsettum í öðrum löndum; mannúðar- og líknarstofn-
unum og samskotum í þeirra þarfir; kirkjulegum félagsskap, þar á
meðal prestafélagsskap Svía; Sigtúnastofnuninni; afskiftum kirkjunnar og
skólanna; útgáfu bóka í kirkjunnar þarfir; o. fl.
Er bókin sannnefnd gullnáma fyrir alla þá, er kynnast vilja þróttmiklu
kirkjulífi fjölmennustu frændþjóðar vorrar.
„Siudier tillagnade Magnus Pfannenstill den 10. januari 1923“.
— Lund. — C. W. K. Gleerups förlag. — 1923.
Þegar prófessor og dómprófastur Magnus Pfannenstill í Lundi á þessu
ári varð 65 ára gamall og lét af embætti, vottuðu vinir hans og læri-
sveinar honum virðingu og þakklæti með því að gefa út minningarrit
honum tileinkað. í bókinni eru ritgerðir eftir 40 kirkjuleiðtoga Svía, og
er erkibiskupinn og margir af þektustu guðfræðingum sænsku kirkjunnar
á meðál þeirra. Eru ritgerðirnar allar um kirkjuleg og guðfræðileg efni:
skýringar á einhverju í biblíunni; á einhverju trúfræðilegs eða siðfræði-
legs eðlis; um trúarlífssálfræðileg og trúarheimspekileg efni; úr kirkju-
sögu Svía; um kristindómsfræðslu; o. fl. Eins og geta má nærri er margt
fróðlegt og íhugunarvert í slíkri bók sem þessari. Mun ritgerð prófessor
Gustaf Aulén ekki sízt vekja athygli margra. Nefnir hann hana: „Anselm,
Arius och Marcion", og heldur því fram, að friðþægingar og fullnægju-
gerðarkenning sú, sem komin er til vorra tíma frá Anselmusi frá Kant-
araborg, hvorki sé kirkjuleg né rétttrúuð. Sé hún í ósamræmi við Krist-
fræði fornkirkjunnar, eins og sjá megi af Níkeujáíningunni, en eigi ætt
sína að rekja til tveggja þeirra manna, sem taldir hafi verið einhverjir