Lítið ungsmannsgaman - 01.02.1852, Qupperneq 54

54
lætur eins og liann sjái j>á ekki, en segir að
það sje til lítils, að skýra þeim frá því sem hann
sje að gjöra; fieir sjeu oflátungar og muni
hafa hann að háði fyrir. J>eir urðu enn forvitn-
ari, er þeir lieyrðu þessi svör; en maðurinn færð-
ist undan öllum spurningum þeirra; og svo skilja
þeir við hann, að þeir voru engu nær. 5egar
þeir komu heim, segja þeir biskupi frá þessu, og
biðja hann að ganga út í skóg til fundar við
þennan mann. Biskup sinnti f>ví lítið og leið
nú af nóttin. Morguninn eptir þegar bisk-
up kemur á fætur, verður honum reikað út
í skóginn; sjer hann f>á hvar maöur situr meö
tafl, og minnist f>ess, sem sveinar hans höfðu
sagt honum. Biskup gengur til mannsins og
liéilsar honum hlíðlega; liinn tekur vel kveðju
lians. Biskup spjTr hann, hvað hann sje að
gjöra, hvort hann sje að tefla og við hvem f>á.
Yður mun þykja f>að ótrúlegt, herra! seg-
ir maðurinn, en ef jeg á að segja yður sann-
leikann, þá er jeg að tefla við guð almáttugan.
Biskup þegir og horfir á manninn, siöan segií'
hann: þar leika vist tveir ójafnir, þar sem þið
teflið saman! Visterumþað, herra! segirmað-
urinn; en þjer vitið að þó guð sje máttugri en