Eimreiðin - 01.01.1924, Qupperneq 16

12 ANDRÉ COURMONT eimreiðiN
hér skemur og áttu hingað verra erindi. Eg veit, að bændur
og búalið, sem hann kyntist og vingaðist við á ferðum sín-
um, muni kunna margt að segja, er fylla megi og skýra þá
mynd, sem vinir hans og kunningjar í Reykjavík geyma af
honum. Smám saman myndast úr því öllu saman söguþáttur,
með blæ gamals æfintýris, sagan af frænda Olrúnar Kjárs-
dóttur af Vallandi, sem fló til norðurs sér til skemtunar,
gleymdi flughamnum á sjávarströndinni og komst ekki heim
aftur, fyr en mold ættjarðarinnar kallaði hann til sín. — Ef
Islendingar gleyma André Courmont, þá eru þeir hættir að
vera söguþjóð, hættir að unna æfintýrum, þá eru þeir á leið-
inni að gleyma sjálfum sér.
Sigurður Nordal.
Að lögbergi.
i.
Vfir austurbrúnum roðar fyrir nýjum degi. Sólin er að koma
upp. Eg hef vakað í nótt — að lögbergi.
Eg hef séð kátar sveitir karla og kvenna koma þeysandi
í reið niður Almannagjá og nátta sig í Valhöllu. Þar er nú
þeim einum gisting heimil, sem hennar leita löngu áður en
að heiman er haldið, en öðrum e"kki. Eg er ekki meðal hinna
forsjálu og hef því notið þess að sjá sólina ganga til viðar í
vestrinu og gylla spegilsléttan flöt Þingvallavatnsins, sjá hana
færa hinum helga reit kvöldkveðjuna, stíga aftur upp af beði
sínum bak við fjöllin og þurka dögg næturinnar af blómum
vallarins og köldum klettinum.
Eg hvíli undir feldi og halla höfðinu upp að fornum búðartóft-
um. Að baki mér gnæfir dökkur hamraveggurinn, eins og tröll-
aukin víggirðing. En framundan er dýrð hins komandi dags. I
nótt hefur Oxarárfoss þulið mér þúsund ára reynslu, og undar-
legar sýnir hafa sveimað um völluna. Bergmál frá glæstri fortíð
hefur hljómað í eyrum mér í nótt, en því miður að eins berg-
mál. Nú heyrist aldrei neitt á Þingvöllum — nema bergmál.