Eimreiðin - 01.01.1924, Blaðsíða 89

Eimreiðin spiritisminn eflist a englandi
85
sem hafði verið nærri því að fara fyrir ofurborð af tauga-
veiklun; hún kvaðst vera að reyna að hjálpa henni, og, sagði
Fedor, »hún er að reyna að gefa henni einhverja nýja hryggj-
arliði«. Svo að Fedor hafði stungið sér niður í undirvitund
mína og veitt þar upp gamanyrði fjölskyldunnar. Okkur er öll-
um hætt við lendagikt, og það er gamanyrði hjá okkur, að
viö verðum að fara til einhvers smiðs og fá nýja parta setta
’ okkur. En hugsið þið ykkur, að Fedor skuli vita þetta og
Vera svo skarphyggin að fá mig til að halda, að konan mín
hafi sagt það!
Og nú vil eg benda efasemdamanninum á það, að ekkert
Var sagt eða gert æsandi á þessum fundi. Alt, sem konan
mín sagði, var blátt áfram, einföld skynsemi. Hún sagði at-
r>ði, sem hún mundi hafa sagt, ef hún hefði að eins farið
burt í einhverja heimsókn. Alt, sem hún sagði eða gerði, var
henni líkt. Hlýtur ekki frú Tranquil að vera slungin kona, að
hún skuli leika tvær svo ólíkar persónur sem konuna mína
°S Fedor, og jafnframt uppgötva með firðhrifum alt, sem var
1 huga mínum, og töluvert, sem ekki var þar? Það var stór-
virki af henni að halda öllum spurningum og athugasemdum
a rólegu hversdags-sviði og smella svo alt í einu inn þessari
stuttu eftirtakanlegu ræðu: Bob, eg er hér. Eg er hjá þér!
Finst ykkur ekki þetta vera góður leikur?
En eg ætla að lofa tilheyrendum rengingamannanna að
hlappa eins og þeim þóknast. Mér finst eg hafa einfaldari og
eðlilegri skýringu. Skeytin frá Suður-Afríku sögðu mér, að
honan mín væri óglöð, af því að hún gæti ekki komist í
Samband við mig. Hún var hrygg, af því að eg var svo seinn
að trúa. Á Lundúnafundinum sagði hún mér, hvernig hún
hefði komið í herbergið mitt og barið á fataskápinn, og
hvernig hún hefði hvað eftir annað reynt að gera mér viðvart um
hað, að hún væri nærri mér. Eg finn, að það var þessi sterka
^ngun hjá henni til þess að sannfæra mig, sem kom henni
hl þess að taka fram í fyrir stjórnandanum og ávarpa mig
heint. Eg hafði æfinlega sagt, að ef nokkur miðill nefndi nafn
mitt> Bob, eins og konan mín bar það fram, þá mundi eg
<elia það mikilvægt sönnunargagn. Þess vegna er það, að
u°nan mín nefndi nafnið, og nefndi það tvisvar.