Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1924, Blaðsíða 122

Eimreiðin - 01.01.1924, Blaðsíða 122
118 RITS]Á EIMREIÐlN Uomist til útlanda, þá fyrst getur hann borgaö verkamönnum sínum sum- arkaupið, eða eftirstöðvarnar af því. Þorpið er orðið matarlítið eða matarlaust, en Ásdal hefur pantað matyörur með skipi, sem er á leiðinni, en ekki komið. Jólatré, þar sem ]úlía dóttir Ásdals hefur boðið nokkrum börnum ur þorpinu, verður til þess að hrinda snjófióðinu af stað. Hörður verka- mannaforingi kallar menn saman á leynifund. Hann heldur þar æsingaraeðu mikla með gífurlegum áskorunum. Þeir eiga jörðina, þeir eiga fjörðmn (sem þá er fullur af hafís), og öllu þessu hefur verið stolið frá þeim al Ásdal og hans nótum. Þeir afráða, að Hörður fari til Ásdals og sýni honum í tvo heimana, en hinir eiga að standa fyrir utan gluggana, svo Ásdal sjái, að Hörður hafi þéttan meiri hluta á bak við sig. Ásdal ver ávalt sitt mál, og eins í þetta sinn, en þegar deila þeirra Harðar og hans hefur staðið lengi, kemur sonur Harðar og leggur niður skrifarastarfið > félaginu. Ásdal fær símskeyti um, að síldarfarmurinn hans, sem ekk' var vátrygður, sé farinn í sjóinn, og þá dettur hann niður dauður af hjartaslagi. Leikritið er bygt eftir móðins venjum, og hver af þremur fyrstu þáh' unum endar með sérstakri áherslu eins og nú er títt, eða flestir leikhöf- undar nú vilja gera. Þó framsetningar-þráðurinn sé skorinn sundur með þessu móti, þá er ekki litið á það. Eins hefur höfundurinn tilfinning11 fyrir því, að stormöldur leiksins eigi að ganga hæst í þriðja þætti, eink- um ef þættirnir eru ekki nema fjórir. í leikritinu eru þrjár persónur, sem höfundurinn hefur teiknaö vel- Þær eru Bóas, Petrúnella og Tryggvi, og öll óbrotið verkafólk. Boas hefur aldrei sagt meiningu sína hreint út. Hann hefur ávalt varnaglann- „Eg segi það nú bara svona". Petrúnella er heiftug og hefur átt krakka i lausaleik. Þegar Hörður er að prédika um, að „láta nú til skarar skríða og ganga „milli bols og höfuðs" á Ásdal, spyr Baldur, hvað þeir vilp 1 rauninni. Þá svarar Bóas: . . . „]a, — við viljum auðvitað ekki fara 1 neitt handalögmál — eða svo sem svo. — Eg segi nú bara svona". Petrúnella „vill stefna Ásdal" fyrir að hann hafi sagf eitthvað um Þar)’ hvernig barnið hennar er til komið. Þetta eða eitthvað þess háttar, sýnisl vera það, sem allur fjöldinn vill. Þegar auðvaldið er yfirstígið, Ásdal dauður, gjaldþrota, og atvinnu- leysið og hungrið er komið í stað auðvaldsins, þá kemst kornvöruskip'ð í gegnum hafísinn. Frú Ásdal spyr þá Tryggva gamla og á við Hörð- „Trúir fólkið ekki lengur á foringja sinn?“ En Tryggvi svarar: „Maginn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.