Eimreiðin - 01.01.1924, Blaðsíða 121

E|MREIÐ1N
TÍMAVÉLIN
117
svo mörgum mannlegum einkennum, að mér var ómögulegt
annað en að finna til með þeim og taka þátt í kjörum þeirra.
Eins og á stóð, hafði eg að eins óljóst í huga, hvað eg ætti
að taka mér fyrir hendur. Fyrst var að tryggja sér hæli og
iitvega eða smíða sér þau vopn úr málmi eða steini, sem
hasgt væri. Það var brýn nauðsyn. Því næst vonaði eg að
9eta einhvernveginn útvegað mér eldfæri, því eg vissi, að
ekkert vopn mundi verða skæðara í baráttunni gegn Mórlokk-
unum en eldurinn. Því næst þurfti eg að finna upp eitthvert
ráð til þess að brjóta upp eirhliðin undir hvíta sfinxinum.
^9 hafði múrbrjót í huga. Eg var sannfærður um, að ef eg
Sæti komist inn um hlið þessi með ljós á undan mér, þá mundi
e9 finna tímavélina og geta sloppið burt. Eg gat ekki ímyndað
að Mórlokkarnir hefðu afl til að koma henni langt und-
an- Eg hafði enn fremur ákveðið að taka Vínu með mér aftur
1 yora tíma. Meðan eg var að velta öllum þessum áformum
^Vrir mér, hélt eg áfram til byggingarinnar, sem eg hafði í
huganum valið okkur að dvalarstað.
Ritsjá.
St. Sigurðsson: STORMAR. Leikrit í fj órum þáttum með myndum.
Revkiavík 1923.
Efni leikritsins er tekið úr daglega lífinu, er lýsing á baráttunni
•ntlli verkamanna og vinnuveitenda og lýsir atburðunum, sem geta komið
Wrir hér á landi í hverjum kaupstað, þar sem forgöngumenn fyrir fram-
'ivæmdum eru til, og atvinna er fyrir verkamenn. Leikurinn fer fram í
tauptúni við fjörð fyrir norðan.
Asdal, sem er mesti framtaksmaður til lands og sjávar, hefur komið í
h°rpið, þa r sem menn stóðu með höndurnar í vösunum úrræðalausir;
h^nn útvegar skip til fiskiveiða og fær þá til að hefjast handa til að
biarga sér. Alt hefur gengið vel, þorpið hefur vaxið og blómgast, húsin
eru manna híbýli í staðinn fyrir vesæla kofa. Asdal álíta þeir, að sé
orðinn rlkur, en er bilaður á heilsu, og á alt undir því, að síldarfarmur