Eimreiðin - 01.01.1924, Blaðsíða 86

82 SPIRITISMINN EFLIST Á ENGLANDI eimreiðiN
um verið í Briigge 1908, og þá hafði vinur okkar tekið mynd
af okkur. Þetta var skemtiferð, sem konunni minni hafði þótt
mjög gaman að.
Þá sagði Fedor: »Hún er að tala um tvö afmæli, annað
gleðilegt, og hitt sorglegt, og henni þykir fyrir því, að þau
skuli vera svo nálægt hvort öðru«.
Þetta var auðskilið. Konan mín dó fáum dögum fyrir jól*
Fedor fór þá að koma með nákvæma og hárrétta lýsingu af
veikindum og andláti konunnar minnar, og því næst kom dá-
samlega nákvæm og rétt lýsing af andliti hennar, hári os
vaxtárlagi; »en augun«, sagði hún, »get eg ekki séð, því að
hún horfir niður á þig«.
Gott og vel, hr. rengingamaður. Frú Tranquil var svo slynS»
að hún las þetta alt í huga mínum; þetta var hugsanaflutn-
ingur. Hún var jafnvel enn slyngari í því, sem nú kemur:
»Eg kann vel við garðinn. Þið hafið gert umbætur á honum.
Þið hafið líka gert umbætur í herbergjunum. En spyrðu stúlk-
urnar, hvers vegna þær létu ekki gera við loftið. Eg skil það
ekki, að þær skyldu skilja loftið eftir«. Þetta var snjalt hja
frú Tranquil. Eg vissi ekki um neitt loft, sem þarfnaðist við-
gerðar. Dætur mínar vissu það ekki heldur. En við komumst-
að raun um, að loftið í einu kvistherbergi var svo illa farið,
að það var hættulegt.
Fedor hélt áfram: »Hún segir þér að segja stúlkunum, að
þær hafi notað suma vasaklútana hennar, og að þær eigi að
nota þá, sem henni voru gefnir; þeir eru í kassa«. Mein
hugsanaflutningur. Eg vissi ekkert um þessa vasaklúta. En
við fundum þá.
Fedor fór þá að láta í ljós ánægju út af því, að við hefð-
um haldið öllum hennar munum í því horfi, sem henni geð|-
aðist, að við hefðum sett blóm við allar ljósmyndir af henm,
og svo spurði hún alt í einu: »Hvers vegna fluttuð þið rúmið?4
Það var fjaðrarúm, sem hún hafði sofið í. Það hafði verið
borið út til þess að viðra það. Eg sagði henni, að það hefði
verið látið á sinn stað aftur, og þá spurði hún tafarlaust:
»Hafið þið gefið nýju skóna mína?« Eg neitaði því, og hun
sagði: »Eg sé þá ekki«.
Síðar kom hún aftur að þessu efni, og sagði, að skórnir