Eimreiðin - 01.01.1924, Síða 114

110
I BRAGALUNDI
eimREI£>iN
Jerúsalem, Olíufjallið, Galílea, Karmel og Saron. Vísast eru
nöfnin fegurri en sjálfir staðirnir. Það skiftir engu máli. Pa
má jafna Jerúsalem við jörðu, en hún stendur samt eins oS
dýrðleg draumaborg, sem aldrei verður að velli lögð.
Stundum kemur það fyrir við lestur skáldrita, jafnvel hinua
miklu snillinga, að vér lesum grein eftir grein, erindi
erindi án þess, að vér verðum fyrir nokkrum áhrifum V1
lesturinn. En svo kann oss alt í einu að vera lyft á flus inn
í heima hins fegursta skáldskapar, og áður en varir erum ver
töfraðir af snildinni. Vér getum blaðað í kvæðabók Jónasar
um stund og fundist fátt um. En ætli flestum fari ekki a
hlvna um hjartaræturnar við nánari lestur? Vér skulum a
eins nefna annan eins gimstein eins og kvæðið Ferðalok. Þu
lest hvert erindið á fætur öðru með vaxandi aðdáun. Tökum
síðasta erindið:
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg;
en anda, sem unnast,
fær aldregi
eilífð að skiliÖ.
Þetta eina erindi er heilt ljóð, heilt listaverk, lífssannindu
túlkuð á fullkominn og fagran hátt, og þó er erindið látlaust
og blátt áfram í allri tign sinni. Það er skáldskapur. Og Þ°
taldi Jónas sjálfur sig ekki vera skáld. En nú þarf ekki ann-
að en að miðlungs hagyrðingur komi út eftir sig ljóðabók, °S
áður en varir er hann kominn í tölu skáldanna. Hér verður
reynslan eins og víðar, að það er sitthvað að vera og ae*
heita skáld. Og skáldheitið öðlast menn oft fyrir ótrúlega Htið
Sé nú þetta, sem hér hefur verið drepið á að framan, oðh
skáldskaparins og kjarni, hver er þá staða hans í mannlífinu •
í hvaða sambandi stendur hann við hversdagstilveru vora? A
heilli tylft atriða, sem nota mætti til andsvara spurningum
þessum, skal hér að eins minst á þrjú.
í fyrsta lagi breytir skáldskapurinn hverfulleikanum í varan
leik. Vér lifum hversdagslífi voru, vikum, mánuðum og jafnve
árum saman, tilbreytingarlausu og snauðu að fegurð. Að einS
einstaka sinnum hlotnast oss unaðaraugnablik. Fegurðarleiftu1"