Eimreiðin - 01.07.1924, Blaðsíða 13

ElMREIÐIN
]OHN MILLINGTON SVNGE
205
verður æfi þín frá þessum degi, þegar enginn er lengur til
að hugsa um þig? Eg er hrædd um að líf þitt verði ærið
dauflegt upp frá þessu, Daniel Burke, og það get eg sagt
frér, að ekki mun langt þangað til þú liggur aftur undir ábreið-
unni þarna — og þá áreiðanlega steindauður!*
Leikrit þetta, þótt lítið sé, kom leikhússtjórninni í mikinn
vanda, því margir stuðningsmenn leikhússins litu á leikinn sem
n*ð um írskt þjóðlíf. Það er óþarfi að fara hér út í deilur
kær, sem urðu um leikritið í blöðunum og á mannamótum í
L^ublin. Borgararnir þar voru ekki óviðkvæmari fyrir hvers-
k°nar gagnrýni en gömul piparmey er fyrir útásetningum, og
sLrápþykkir fyrir öllu því, sem einu nafni nefnist menning. En
andstæðingar Synge urðu þó síðar að gleypa enn þá beiskari
Sannleiksskamta en raun varð á hér. Andspyrnan varð leik-
húsinu til góðs. Hún agaði stuðningsmenn þess og jók þeim
^aust á sjálfum sér, en knúði hina, sem óttuðust að Synge
v®ri afsprengi hins illa, brott úr félagsskapnum. En ekki varð
astæða til neins uppþots þegar næsta leikrit Synges, Riders to
Sea, var sýnt á leiksviði. Hefðu ribbaldar þeir, sem mest
®Ptu að Synge í fyrstu, gjarnan mátt krjúpa honum í auð-
^Vkt, þegar tjaldið fjell í lok þessa leiks hans 25. febrúar
1904.
Þetta er sorgarleikur frá rótum, hvergi vottur af kýmni eða
glaðværð. Alvara og skapþungi einkenna efni leiksins. Hann
9erist á Araneyjum og koma einkenni þeirra fram enn betur
1 honum en í ferðalýsingum skáldsins þaðan, því í leiknum
Lefur safnast alt hið bezta í endurminningunni um lífið á eyjum
tessum, og skapast úr listaverk sem er sjálfstæð heild, þar
sem engu orði er ofaukið. Leikurinn gerist í kofa hjá fiski-
^annsekkju, sem hefur mist mann sinn og þrjá syni í sjóinn
°2 bíður nú eftir fregnum af syni sínum Michael, sem farist
Lefur norður í höfum. Líkkistufjalir hafa verið heflaðar til, ef
Lh Michaels skyldi finnast, en maður hefur það á tilfinningunni
a^ Sangi leiksins, að þær muni verða notaðar handa yngsta
svninum, Bartley, sem farið hefur í óveðri til meginlandsins í
^arkaðsferð, þrátt fyrir bænir systra sinna um að vera kyr
heima. Fregnin um dauða yngsta sonarins kemur eins og reið-
arslag, á óvenjulega ömurlegan hátt, ofan á alt annað. En í