Eimreiðin - 01.07.1955, Síða 66

210
FÓLK, SEM VERT ER AÐ KYNNAST
eimreie>iN
mann, sem var að náttúrufari skáld, forspár, hafði vald á hver]-
um fjörgapa, sá við grályndri haföldu, sem var mannýg, brenndi
skartklæði konu sinnar, sálaðrar fyrir langa löngu, þegar liann
fann á sér nákul dauðans.
Þórhallur biskup drap á það eitt sinn í Nýju kirkjublaði —-
uppeldi einbirnis mistækist oftast nær, einkanlega þegar auður
væri i vændum. Barnið fær þá flugu í höfuðið, að það taki á þurru
landi gæði og gæfu án fyrirhafnar, læri aldrei að leggja sig 1
framkróka.
Þó að Ásgeir á Þingeyrum væri mikilmenni, tamdi hann ser
þá reglu, sem islenzkum bændum er lífsnauðsyn: aS lúta aS srnd'
munum. Hann hirðir t. d. fuglavængi af rekanum til þess að
taka fjaðrimar af þeim, og allt, sem verðmætara er, tekur Ásgerr
til handargagns. Jón fær þann ýmigust á nýtni föður síns, að
hann lætur strákþjóf stela trjáviði og ull, óátalið, svo að hann
geti notið ánægjunnar af að sjá lymsku-lagni þjófsins, sem orðiU
er að íþrótt við æfingu.
Forspá Jóns birtist m. a. í því, að hann veit að óreyndu, ap
honum er fær á hesti hver torfæra. Hugboðið bregst honum aldrer
Öhamingja Jóns Ásgeirssonar er sömu ættar sem ógæfa Grettis
Ásmundarsonar, Gísla Súrssonar og Harðar Grímkelssonar. Eng'
inn þessara afreksmanna vill brjóta odd af oflæti sínu né luta
að smámunum daglegs lífs.
Guðlaug, kona Ásgeirs á Þingeyrum og móðir Jóns, hefur hljott
um sig. En hún á það undir sér að sparka út úr húsum sínuro
flokki drykkjumanna — án þess að mæla aukatekið orð né lyfta
fæti. Ásgeir var höfðingi og mikilmenni. En það bein er í JlC^
Jóns, sonar þessara hjóna, að hann býður þeim báðum byrgi1111
á unga aldri og síðan svo lengi sem þeirra nýtur við.
Jakob á Illhugastöðum hefur verið stór-merkilegur maðuJ’
forvitri og forspár, hjálpfús og ráðhollur, sá fyrir aldurtila SJlltl
og annarra manna — og beygði sig fyrir örlögunum af þvl a
hann grunaði, að þau yrðu ekki umflúin.
Saga þrenningarinnar á Þingeynnn er eigi nema hálfs0$
í þáttum Theódórs, og var hann þó ágætlega ritfær maður. Gu
laugu bregður aðeins fyrir augu lesenda, en þá grunar, að hu11
hafi verið ágætur kvenkostur.
Margur mundi óska, að Theódór hefði borið Guðlaugu á höu