Eimreiðin - 01.07.1955, Síða 74

218
1 GÆR ...
eimre®iN
veður með þungum sortaéljum. Bátarnir voru á sjó og náðu
landi við illan leik.
Pabbi kom síðastur.
Við biðum hans lengi í f jörunni og störðum í sortann. Illviðris-
skýin þeystu um loftið, lamin áfram af storminum, svo sló þeiö1
uppstyttulaust niður í flæðarmálið, voru eins og óvíg hervirki;
sem ekkert mannlegt fengi rönd við reist. Sjóimir brotnuðu með
svarrandi gný á snarbröttum malarkambinum, löðurtungumar
dundu á þeim húsunum, sem fremst stóðu, og særokið dreif
yfir Eyrina.
Loksins kom pabbi.
Bátinn braut í lendingunni, en mannbjörg varð. Þá höfðu
allir náð landi heilir á húfi — nema pabbi. Hann lá rúmfastur
langt á annan mánuð með sáraumbúðir fyrir augunum. Hanu
hafði setið undir stýri frá því veðrið spilltist og þar til bátinu
braut í lendingunni. Fólkið sagði, að sjávarseltan hefði rsent
hann sjóninni.
Pabbi var liðlega miðaldra, þegar hann missti sjónina, hraust-
ur og starfsglaður, bæði heima og á sjónum, en unni sjónum
um fram landjörðina. Strax og hann gat fylgt fötum eftir áfall'
ið, fór hann að sinna um skepnurnar sínar, af þeirri natni, sem
honum var lagin. Fyrst leiddi ég hann við hönd mér eins og
barn, en brátt gekk hann óstuddur, var ákveðinn í hreyfingum
og hressilegur í máli eins og alltaf.
Lengi var mér um megn að horfa á andlit hans, á slokknuð
augun, en þráði birtuna og ylinn, sem frá þeim hafði lagt um
hug minn síðan ég mundi fyrst eftir mér.
Halldór bróðir reri á fjarðarbát þetta haust. Mamma varð þVJ
að taka á sínar herðar alla forsjá heimilisins. Við systurnai
gerðum það sem við máttum til að létta henni baráttuna, eink'
um Guðrún. Hún sýndi af sér einstaka geðprýði.
Ég hef aldrei verið mykrfælin, en þennan vetur treysti ég mel
ekki til að vera ein í myrkri svo neinu næmi. Annars varð
bjartara í kringum mig en ég þorði nokkru sinni að vona, líkt
og að liðnum síðustu jólum. Það var kannske mest að þakka
honum Þórði í Hvammi. Við erum jafnaldra. Hann átti heima
fyrir handan fjörð, en var til húsa á Dageyri meðan skóliuu
stóð yfir. Þennan vetur bundumst við Þórður einlægum viu-