Eimreiðin - 01.07.1955, Síða 131

J^íaííclór ^JClíjan cjCc
.axneáá
/L, r/deLJL
atmin.
I dag, 27. október 1955, rétt þegar verið er að lúka setn-
^n§u á síðustu örk þessa árgangs Eimreiðarinnar, berst sím-
regn frá Stokkhólmi um, að Halldór Kiljan Laxness hafi
er,gið bókmenntaverðlaun Nóbels fyrir þetta ár.
Um leið og ég samfagna Laxness hjartanlega með þann
eiður, sem honum og þjóð vorri hefur hlotnazt með þessum
Ulsdtum sænsku akademíunnar, get ég jafnframt ekki annað
fu glaðzt yfir því, hve vel hefur rætzt sú spá, sem ég flutti
. Srein þeirri um Laxness og annað ungt skáld, sem ég reit
1 Eirnreiðina 1924, skömmu eftir að ég hafði tekið við rit-
jorn hennar. Þá var nýlega komin út þriðja bók Laxness,
uldsagan Undir Helgahnúk. I grein minni voru meðal ann-
Urs þessi ummæli: „Halldór Kiljan Laxness ritar af svo miklu
J°ri og eldmóði, að hann hrífur lesendurna með sér.......
ann þekkir óteljandi strengi sálarinnar og kann að hræra
.a- Hann getur ætt eins og hamhleypa úr viðkvæmustu og
lnnilegustu draumum hugsana- og tilfinningalífsins út á ber-
angur hryllilegs veruleikans á svo áhrifaríkan hátt að furðu
Segnir. Nægir að benda á veizluna hjá prestshjónunum á
að kvöldið sem Ljúfur litli, engilbarnið, bróðir Atla, deyr
jnurn voveiflegasta dauða. 1 stofunum á Stað ríkir friður og
Erægur söngvari er meðal gestanna, og hann skemmt-
gestunum með söng sínum. Hann syngur um vornætur-
j ^r®lna- ,,Það fór hrollur um unga fólkið í stofunni ... Því
sselli hrifning sá það fyrir sér íslenzkan kjarrskóginn á
jartri hljóðri vornótt, þegar loftið er þrungið af angan ...
hver átti ekki í sínum eigin barmi minningu um ein-
erja slíka nótt, sem hafði liðið í djúpri einveru og enn